Pipino de Herstal

Pipino de Herstal
	;
Nome orixinal	(fr) Pépin d'Herstal
Biografía
Nacemento	c. 645 ; Herstal, Bélxica (pt)
Morte	16 de decembro de 714 (68/69 anos); Jupille-sur-Meuse, Bélxica (en)
Mordomo do palacio Austrasia
	676 – 714 ; ← Wulfoald (en) – Teodebaldo, mordomo de palacio →
Actividade
Ocupación	político
Outro
Título	Duque
Familia	Arnulfianos e Pipinidas (pt)
Cónxuxe	Plectruda ; Alpaida
Fillos	Grimoaldo o Mozo; () Plectruda; Drogo de Champagne; () Plectruda; Carlos Martel; () Alpaida; Childebrando I; () Alpaida
Pais	Ansegisel e Begga de Landen
Irmáns	Martin of Laon
Parentes	Clothildis Doda, may be sibling
Descrito pola fonte	Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron; Allgemeine Deutsche Biographie (pt)

Pipino II de Heristal ou Pipino o Mozo, nado en Heristal, circa 635 e finado en Jupille, Bélxica o 16 de decembro de 714, foi o Mordomo de Palacio de Austrasia. Fillo de Ansexiselo e de Begga, fillo de Pipino I o Vello.

Traxectoria

Importante propietario terratenente, gozaba dun gran número de adeptos que reforzaron o seu poderío e o dos seus sucesores. Moito máis prudente que o seu tío Grimoaldo I, non se aproveitou da súa situación para colocar á súa familia desprazando aos merovinxios.

Tralo asasinato de Dagoberto II, erixiuse en cabeza da aristocracia austrasiana contra as pretensións hexemónicas do mordomo de palacio Ebroíno, ataca Neustria, combatendo preto de Laon.

Cando Ebroíno morreu en 681, Pipino reconciliouse co mordomo de palacio de Neustria, Waratton, recoñecendo a Teodorico III como rei franco, pero debeuse enfrontar a Berchar, sucesor de Waratton e, en 687, conseguiu que os neustrianos se retirasen, definitivamente, a Tertry.

Pipino II recoñeceu de novo como rei a Teodorico II, pero erixiuse como mordomo de palacio de todo o reino franco. Impuxo a autoridade franca sobre os alamáns, os frisóns e os francóns, axudando ás primeiras misións evanxelizadoras en Xermania.

A súa sucesión foi difícil, os seus fillos Drogón e Grimaldo morreron antes que el, quedando os seus fillos pequenos, Teodebaldo, Arnaldo e Hugo, a cargo da súa avoa Plectrude, rexente, e será o seu fillo ilexítimo, Carlos Martel, o que asumirá o poder.