Periclímeno (fillo de Neleo)

Para outras páxinas con títulos homónimos véxase: Periclímeno (homónimos).

Na mitoloxía grega, Periclímeno foi o maior dos fillos de Neleo (fillo de Poseidón) e Cloris, filla de Anfión. Neleo foi expulsado polo seu irmán Pelias e marchou a Mesenia, onde fundou a cidade de Pilos.

Neleo e Cloris tiveron unha filla, Pero, e doce fillos: Tauro, Asterio, Pilaón, Deímaco, Euribio, Epilao, Frasio, Eurímenes, Evágoras, Alástor, Néstor e Periclímeno.

Periclímeno destacaba pola súa gran forza ^[1] e era o máis valoroso dos fillos de Neleo ^[2]. Poseidón concedeulle ademais a capacidade de cambiar de forma no animal que quixer e, cando Heracles atacou e conquistou Pilos, enfrontouse con Periclímeno. Este transformouse primeiro en león, logo en serpe e tamén en abella (ou mosca ou formiga, segundo outras fontes), para tomar finalmente a forma dunha aguia que intentou picarlle nos ollos. Pero todo iso non evitou que Heracles terminara matándoo coas súas frechas ^[3], para logo matar tamén ó resto dos seus irmáns, coa única excepción de Néstor, que se criaba fóra de Pilos ^[4].

[Fala Néstor con Tleptólemo] "Doce eramos os fillos de Neleo, unha xuventude admirable; os doce, excepto eu, sucumbiron á furia de Hércules, e que fose capaz de vencer ós demais pode soportarse, pero resulta asombrosa a morte de Periclímeno, a quen Neptuno, fundador do sangue de Neleo, outorgara o don de adoptar as figuras que quixera e logo abandonalas. Tomou este en van toda clase de formas e transformouse na ave que adoita levar os raios nas súas poutas e é a máis querida do rei dos deuses... O tirintio frecha el o seu arco, infalible, e mentres se eleva e paira entre as nubes, alcánzalle onde a ala se une ó flanco".

(Ovidio: Metamorfosis XII, 553-566)

Periclímeno formou parte da expedición dos argonautas ^[5].

Notas

↑ "Ilimitada", segundo Graves, px. 591.
↑ Pseudo-Apolodoro II, 7, 3.
↑ Hixino contradi a versión dos outros mitógrafos e di que "Evitou a morte ó transformarse en aguia grazas a un don do seu avó Neptuno" (Fábulas 10, 2). Outras fontes din que Atenea o advertiu da metamorfose en abella e que Heracles o matou neste estado.
↑ "Por ser aínda novo criábase entre os xerenios" (Pseudo-Apolodoro II, 7, 2). Segundo Hixino, Apolo concedeulle vivir os anos arrebatados ós seus irmáns e viviu durante tres xeracións (Hixino: Fábulas 10, 3). Outras tradicións din que morreu canda os outros irmáns (Grimal, s.v. Neleo).
↑ Pseudo-Apolodoro I, 9, 16; Hixino 14, 14; Graves, px. 629.

Véxase tamén

Bibliografía

Graves, Robert (2019). Los mitos griegos. Gredos. ISBN 9788424999940. (en castelán)
Grimal, Pierre (1981). Diccionario de mitología griega y romana. Paidós. ISBN 9788449324574. (en castelán)
Hixino (2009). Fábulas mitológicas. Alianza Editorial. ISBN 9788420650722. (en castelán)
Ovidio (2015 (reimpr. 2017)). Metamorfosis. Tradución de Antonio Ramírez de Verger. Alianza Editorial. ISBN 9788420697208. (en castelán)
Pseudo-Apolodoro (2016). Biblioteca mitológica. Alianza Editorial. ISBN 9788491044277. (en castelán)

[1] "Ilimitada", segundo Graves, px. 591.

[2] Pseudo-Apolodoro II, 7, 3.

[3] Hixino contradi a versión dos outros mitógrafos e di que "Evitou a morte ó transformarse en aguia grazas a un don do seu avó Neptuno" (Fábulas 10, 2). Outras fontes din que Atenea o advertiu da metamorfose en abella e que Heracles o matou neste estado.

[4] "Por ser aínda novo criábase entre os xerenios" (Pseudo-Apolodoro II, 7, 2). Segundo Hixino, Apolo concedeulle vivir os anos arrebatados ós seus irmáns e viviu durante tres xeracións (Hixino: Fábulas 10, 3). Outras tradicións din que morreu canda os outros irmáns (Grimal, s.v. Neleo).

[5] Pseudo-Apolodoro I, 9, 16; Hixino 14, 14; Graves, px. 629.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]