Parque nacional Enrique Olaya Herrera
Coordenadas: 4°37′22″N 74°03′40″O / 4.622881, -74.060984
O Parque nacional Enrique Olaya Herrera atópase situado nos cerros Orientais de Bogotá, no nordeste da localidade de Santa Fe. Atópase na Carreira Sétima no costado meridional da Universidade Javeriana e da facultade de Enxeñaría da Universidade Distrital Francisco José de Caldas. Foi declarado Monumento Nacional de Colombia polo decreto 1756 do 26 de setembro de 1996.[1]
Historia[editar | editar a fonte]
Foi o terceiro parque construído na cidade, logo do parque do Centenario (1883) e o parque da Independencia (1910). A súa construción puxo produciu unha serie de circunstancias que xeraron tensión na cidade dos anos trinta: a decisión do estado de incidir de maneira directa na planeación urbana por medio de grandes obras como parques e avenidas; a aspiración dos poboadores pobres dos cerros orientais de ser recoñecidos como propietarios lexítimos dos seus predios ou de ser acollidos en novas barriadas modernas; o interese dos grandes propietarios de predios e das empresas construtoras de impedir que calquera iniciativa pública puidese afectar futuros desenvolvementos inmobiliarios de alto custo nesta parte da cidade. Finalmente o estado coa construción do parque puido auspiciar un novo modelo de desenvolvemento urbano cara ao oeste e noroeste da cidade; as barriadas pobres foron contidas, arrasadas ou desprazadas cara ao sur da cidade; os grandes propietarios recibiron ganancias importantes polos seus predios, mentres as empresas construtoras puideron desenvolver unha serie de barrios de alto custo para unhas burguesías medianas e pequenas en ascenso. A inauguración do parque realizouse o 6 de agosto de 1934.[2] O presidente Enrique Olaya Herrera asistiu á súa inauguración[3] e foi un dos seus promotores máis importantes, de alí que o seu nome completo inclúa a mención do presidente. A súa herdanza e tradición é moi rica e forma parte hoxe da imaxe da cidade. Pódese considerar hoxe en día o parque máis tradicional de Bogotá.
O parque tivo no sector leste da carreira quinta un parque de atraccións mecánicas e un pequeno zoolóxico, os cales estiveron en servizo durante as décadas de 1960 e 1970, mais posteriormente o distrito optou por trasladalos.
En 1995 emprendeuse unha restauración do parque. Nela recuperáronse os monumentos, fontes e canchas deportivas e instaláronse dous relevos de Colombia. En 2000 recuperouse a alameda sobre a Carreira Sétima e inaugurouse o monumento de Enrique Grau neste mesmo sector.
Dende setembro de 2021 até maio de 2022 o parque foi utilizado como campamento por parte da comunidade indíxena emberá tras o anuncio da finalización das axudas financeiras por parte do Distrito e o Goberno Nacional.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Ministerio de Cultura. "Bienes declarados Monumento Nacional" (PDF). Arquivado dende o orixinal (PDF) o 31 de agosto de 2013. Consultado o 1 de novembro de 2010.
lista de decretos por los cuales varias edificaciones de Bogotá son declaradas Monumentos Nacionales
- ↑ "Parque Nacional Olaya Herrera". Goberno de Bogotá. Arquivado dende o orixinal o 18 de agosto de 2014. Consultado o 7 de xullo de 2019.
- ↑ "Parque Nacional: el pulmón de Bogotá". Alcaldía Mayor de Bogotá. Arquivado dende o orixinal o 18 de marzo de 2012. Consultado o 7 de xullo de 2019.
- ↑ "Indígenas Embera instalaron campamento en el Parque Nacional de Bogotá".
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Parque nacional Enrique Olaya Herrera  |