Saltar ao contido

Os tres mosqueteiros

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Os tres mosqueteiros
D'Artagnan e os tres mosqueteiros nunha ilustración de Maurice Leloir para a edición da obra da editorial Calmann Lévy en 1894. Os seus retratos dos personaxes convertéronse nos canónicos
Autor/aAlexandre Dumas
OrixeFrancia
Lingualingua francesa
Xénero(s)novela por entregas e ficción de aventuras
Data de pub.1844 e 1845
Na rede
BNE: XX2036607
editar datos en Wikidata ]

Os tres mosqueteiros (en francés Les Trois Mousquetaires) é unha novela de Alexandre Dumas, escrita en francés no ano 1844 e publicada orixinalmente en forma de serie na revista Le Siècle entre marzo e xullo dese ano; uns meses despois, editouno nun volume a editorial Baudry e reeditouno en 1846 J. B. Fellens e L. P. Dufour con ilustracións de Vivant Beaucé. Foi a primeira parte dunha triloxía coñecida como «dos mosqueteiros», que abrangue tamén Vingt ans après (1845) e Le Vicomte de Bragelonne (1847). Na orixe da novela está Les Mémoires de d’Artagnan (1700) de Gatien de Courtilz de Sandras que narra ficcionalmente a historia dun personaxe real, Charles de Batz-Castelmore, conde d'Artagnan. En galego apareceu por vez primeira no ano 2000 na Colección Xabarín de Xerais, nunha tradución de Darío Xohán Cabana en dous volumes[1] e despois, en 2017, en Baía Edicións, en tradución de María Reimóndez.[2]

Argumento

[editar | editar a fonte]
D'Artagnan segundo a primeira edición ilustrada. Vivant Beaucé (1849)

En 1625 o protagonista, d'Artagnan, un rapaz gascón que non domina moito o francés, viaxa á corte para entrar nos mosqueteiros en defensa do rei tanto contra os inimigos externos como internas e, especialmente contra o cardeal Richelieu. D'Artagnan é de orixe humilde, pero o seu pai coñecía o capitán da garda, que acepta facerlle unha entrevista. Antes desta entrevista, o rapaz gascón xa conseguira poñerse a mal, por varias razóns, con tres mosqueteiros: Athos, Porthos e Aramis. Os tres desafiárono en duelo, mais cando se vai celebrar o primeiro, contra Athos, aparece acompañado cos outros dous mosqueteiros como testemuñas. A partir dese momento, a obra segue as convencións da novela de aventuras, con enfrontamentos a espada, e unha posible historia de amor, tornándose nun clásico.

Adaptacións

[editar | editar a fonte]

Fixéronse varias adaptacións ao cinema, desde a primeira realizada por Georges Méliès en 1903, especialmente en Francia e mais en Hollywood, e mesmo inspirou unha serie de debuxos animados, onde os personaxes eran cans: D'Artacán y los tres mosqueperros. O propio Dumas realizou a primeira adaptación teatral en 1849, La Jeunesse des mousquetaires aínda que xa en 1845 realizara unha adaptación de Vingt ans après. Tamén se realizaron varias adaptacións á banda deseñada como a versión de Mazel e Raoul Cauvin en 1972.

  1. Os tres mosqueteiros Arquivado 10 de outubro de 2016 en Wayback Machine. na Bitraga.
  2. Os tres mosqueteiros no sitio web de Baía Edicións.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Bibliografía

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]