Orquídea recendente

Himantoglossum robertianum na serra de Carrascoy de Murcia, España.

Case ameazada

Reino:	Plantae
Subreino:	Tracheobionta
División:	Magnoliophyta
Clase:	Liliopsida
Subclase:	Liliidae
Orde:	Orchidales
Familia:	Orchidaceae
Subfamilia:	Orchidoideae
Tribo:	Orchideae
Subtribo:	Orchidinae
Xénero:	'Himantoglossum' Parl. (1858)
Especie:	'H. robertianum'

Nome binomial

'Himantoglossum robertianum'
(Loisel.) P. Delforge 1999

A orquídea recendente, Himantoglossum robertianum,^[1] é unha orquídea terrestre europea. En principio foi descrita baixo o nome de Orchis robertiana por Loiseleur, que lla dedicou ao seu amigo botánico G.-N. Robert, a continuación chamouse Barlia robertiana (nome asignado por Greuter), e posteriormente (1999), Pierre Delforge vinculouna ao xénero Himantoglossum.

Nomenclatura[editar | editar a fonte]

O epíteto robertiana indica ser a orquídea de Robert, en honra do botánico francés Gaspard Nicolas Robert (1776-1857).

Sinonímia:

Barlia robertiana (Loisel.) Greuter (1967)
Orchis robertiana Loisel. (1807) (Basionymum)
Orchis longibracteata Biv. (1806)
Orchis fragrans Ten. (1811)
Orchis foliosa Masson ex Ker Gawl. (1819)
Aceras longibracteatum Rchb.f. (1850)
Barlia longibracteata (Rchb.f.) Parl. (1858)
Loroglossum longibracteatum (Rchb.f.) Moris ex Ardoino (1867)
Himantoglossum longibracteatum (Rchb.f.) Schltr. (1914)

Localización e hábitat[editar | editar a fonte]

Planta vivaz que se atopa distribuída por todo o mediterráneo que en principio se desenvolve sobre chan de calcarias: garrigas, lugares herbosos, malezas, claros de bosques, noiros, bordo dos camiños.

Descrición[editar | editar a fonte]

É unha planta robusta, con dous (ás veces tres) bulbos máis ou menos ovoides, o seu talo de tronco groso estriado lonxitudinalmente. A súa altura pode variar de 15 a 80 cm, pero a maior parte do tempo non excede os 50 cm.

Follas basais en roseta (5 a 10 follas), verde clara, amplas, carnosas, brillantes, con nervaduras paralelas. Follas caulinares que abrazan o tronco.

A inflorescencia é unha espiga, en primeiro lugar máis ben piramidal, a continuación máis ben cilíndrica. Numerosas brácteas crenadas e lineais podendo alcanzar 3 cm. Flores con esporón orientado cara abaixo.

Os tépalos son estriados, rodeando o labelo, con cores variables do verde ao púrpura, os tres externos ovoides e conniventes, os dous internos lineais. O labelo, de rosa a púrpura, alárgase, de gran tamaño (a miúdo 2 cm), a lóbulo central con dous lóbulos laterais lineais similares a brazos curvados cara ao interior. Florece de febreiro a abril.

Polinización por insectos (entomofilia) sendo os seus polinizadores observados as abellas e os abellóns.

Os froitos son cápsulas. A diseminación das súas diminutas sementes é anemocora (polo vento).