Milagres de Xesús

A tormenta no mar de Galilea de Rembrandt. Fai referencia ao momento en que Xesús calma a tormenta.

Os milagres de Xesús son os feitos sobrenaturais que se atribúen a Xesucristo no curso da súa vida terreal e que foron recollidos nos Evanxeos canónicos. Estes milagres pódense clasificar en catro grupos: as curacións, exorcismos, a resurrección dos mortos e o control sobre a natureza. O número exacto dos milagres depende de como se contan os milagres, por exemplo, no milagre da filla de Xairo, onde unha muller se cura e unha nena é resucitada, pero os dous acontecementos son narrados nos mesmos parágrafos dos Evanxeos, e polo xeral de forma conxunta, e o feito de que a nena tiña 12 anos e a muller estivera enferma durante 12 anos foi obxecto de diversas interpretacións.

Estes milagres causaban a indignación de escríbalos e os mestres da lei.

Neses tempos, escríbalos, fariseos e outros, atribuíron a unha confabulación con Belcebú este poder de expulsar aos demos. Xesús defendeuse enerxicamente destas acusacións. Segundo os relatos evanxélicos, Xesús non só tiña o poder de expulsar demos, senón que transmitiu ese poder aos seus seguidores Ata se menciona o caso dun home que, sen ser seguidor de Xesús, expulsaba con éxito demos no seu nome.

Segundo o escrito en Mateo 11: 20-24, Corazín, Betsaida e Cafarnaún -tamén chamada Capernaúm-, son a cidades onde Xesús realizou a maior parte dos seus milagres, debido a que estes aínda non se arrepentían dos seus pecados.

Segundo Xoán 14:10-14, Xesús pídelles aos apóstolos que crean por esas obras porque é o Pai (Divos) quen as realiza nel. Tamén lles di que todo o que pidan ao Pai no seu nome el o fará, para que o Pai sexa glorificado no Fillo.

Milagres nos Evanxeos Canónicos

Imaxe do libro de horas Les Très Riches Heures du Duc de Berry, no que se mostra a Xesús curando a un endemoñado

Vinte e catro milagres sobre curacións

Sete curacións de espíritos inmundos

Nestes pasaxes pódese observar que ata os demos próstranse ante Xesús, obedéceno e recoñéceno como o Santo Fillo de Deus.

• O da rexión de Gerasa (Mt. 8:28-34, Mc. 5:1-20, Lc. 8:26-29 ): Era posuído por moitos espíritos inmundos que se facían chamar Lexión, que foron expulsados e entraron nun hato de porcos, que logo morreron.
• O mudo (Mt. 9:32-34): A xente estaba asombrada e os fariseos afirmaban que grazas ao príncipe dos demos Xesús realizaba os seus exorcismos.
• O endemoñado cego e mudo (Mt. 12:22-23, Lc. 11:14-15 )
• A filla da cananea : foi un milagre levado a cabo na rexión de Tiro e de Sidón, por petición e graza á fe da nai da vítima.
• O neno epiléptico : Os discípulos que acompañaban a Xesús non puideron curar ao neno porque tiñan falta de fe.
• O da sinagoga en Cafarnaún : Foi curado nos días de repouso,
• María Madalena : Da cal saíron 7 demos. Tamén curou a outras mozas, entre elas: Xoana, muller de Chuza intendente de Herodes, e Susana.

Dúas curacións de leprosos

• Dun leproso de Galilea, tamén encontrado no Evanxeo Egerton e no Corán: foi curado ao ser tocado pola man de Xesús.
• De dez leprosos : ian camiño a Xerusalén e Xesús curounos co poder da súa palabra.

Cinco curacións de paralíticos

Nun cadro de Gabriel von Max, representación de Xesús curando a un neno (Imposición de mans).

• O criado do centurión en Cafarnaún : Foi curado a distancia por petición e grazas á fe do centurión.
  Non está claro si o relatado no Evanxeo de Xoán é o mesmo milagre, xa que o beneficiario é neste caso o fillo dun cortesán, aínda que os detalles da narración son idénticos.
• Un paralítico de Cafarnaún : quen estaba prostrado, e tamén lle foron perdoados os seus pecados. Os escribas acusaron a Xesús de blasfemo.
• O home da man seca : debido a este milagre os fariseos se enfureceron e murmuraban planeando a destrución de Xesús.
• A muller na sinagoga que estaba encurvada e non podía enderezarse : esta curación tivo lugar tamén en sábado e nunha sinagoga, polo cal Xesús foi criticado.
• O de Xerusalén : este home levaba 38 anos doente e foi curado un sábado nun estanque chamado Betesda en hebreo.

Catro curacións de cegos

• Os dous cegos de Cafarnaún
• Bartimeo, o de Xericó, tamén encontrado no Corán): El suplicoulle misericordia e Xesús díxolle que foi salvado grazas á súa fe.
• O de Betsaida : A quen curou poñéndolle saliva nos ollos e impoñéndolle as mans.
• O de nacemento : Xesús o curou restrebando lodo feito coa súa propia saliva, nos ollos do cego, quen logo se lavou na piscina de Siloe.

Outras seis curacións

Xesús e a sogra de Pedro, escena da abadesa Hitda de Meschede

• A febre da sogra de Pedro: foi curada na súa casa en Cafarnaún, ao ser tomada pola man de Xesús.
• A muller con fluxo de sangue : quen se curouse ao tocar o manto de Xesús.
• Un xordomudo na Decápolis : a quen courou meténdolle os dedos nos oídos, chuspindo, tocándolle a lingua e dicindo: "Effatá", que significa "ábrete".
• O hidrópico : Esta curación foi feita un sábado na casa dun dos principais fariseos.
• A orella de Malco : quen foi ferido por un discípulo de Xesús, a quen Xesús reprendeu por iso.
• O fillo do alto oficial do rei : Xesús e o oficial estaban en Canaán, e o que finaba estaba en Cafarnaún.

Curacións feitas de modo xenérico

Ademais das xa mencionadas curacións, hai pasaxes que fan referencia a ocasións en que Xesús curou de modo xenérico diversas enfermidades. Menciónanse cinco a continuación:

• Percorrendo Galilea
• Ao poñerse o sol
• Xunto ao mar de Galilea
• No Templo
• Cando se retira ao mar cos seus discípulos

Dez milagres sobre a natureza

A multiplicación dos pans. Retablo de 1870, Igrexa da natividade de María, Ravensburg, Alemaña.

Xesús obrou tamén, segundo os evangelios, dez prodixios de tipo natural, nos que se pon de manifesto a obediencia das forzas naturais á súa autoridade.

• A tempestade acougada : Sucede no Mar de Galilea. Jesús dilles aos seus discípulos homes de pouca fe, xa que estes atemorízanse e pensan que perecerán.
• Camiñar sobre a auga : Os discípulos creron ver unha pantasma e deron voces de medo. Dirixíanse nunha barca a Cafarnaún.
• A primeira multiplicación dos pans e os peixes : Este é o único milagre que se atopa nos catro evanxeos canónicos. Foi realizado nun monte de Galilea, localizado no deserto preto do lago de Tiberiades.
• A moeda na boca do peixe : Xesús mandou a Pedro a traer diñeiro da boca do peixe para pagar impostos.
• Cando secou a figueira : Secou a figueira ordenándolle que nunca máis tivese froito. Este milagre mostra a importancia e o poder da fe. Xesús afirma que con fe se poden mover montañas.
• A segunda multiplicación dos pans e os peixes : Foi realizado no deserto.
• A pesca milagrosa : Sucedeu no Lago Genesaret. Logo deste, Simón Pedro, Xacobe e Xoán convertéronse en discípulos de Xesús.
• A Transfiguración de Xesús.
• A Transubstanciación do pan e o viño no corpo e o sangue de Cristo
• As Vodas de Canaán : Onde converteu a auga en viño. De acordo ao Evanxeo segundo san Xoán, foi o primeiro signo realizado por Xesús ao comezo do seu ministerio público, e foi efectuado a pedido da Virxe María, a súa nai.

Catro milagres sobre resurrección

A resurrección de Lázaro por Giotto di Bondone (século XIV).

• Unha nena de trece anos de idade, filla de Xairo : Xesús afirmou que a nena non estaba morta, senón só durmida.
• Lázaro, de Betania, tamén encontrado no Corán): quen xa levaba catro días morto e estaba sepultado nunha cova.
• O fillo da viúva da cidade de Naín : Xesús compadeceuse da viúva ao vela chorar, tocou o féretro no que levaban ao rapaz e lle ordenou que se levantara.
• A Resurrección de Xesús . Os restantes milagres denominados vulgarmente "resurreccións" son en verdade "reanimacións", é dicir, un retorno á vida anterior (a filla de Xairo, o fillo da viúva de Naín, e Lázaro). A resurrección de Xesús representa o triunfo definitivo sobre a morte, pois "unha vez resucitado de entre os mortos, xa non morre máis; desde agora a morte xa non ten poder sobre el" (Romanos 6:9). Para os cristiáns, a resurrección de Xesús é a que define a súa divindade.

Milagres nos evanxeos apócrifos

• Resurrección do mozo rico: Xesús ensinoulle ao mozo os segredos do Reino de Deus.

Evanxeo da infancia de Tomé

• Gorrións feitos con barro (parte II): Lese que Xesús aos cinco anos de idade deu vida a doce gorrións feitos con barro un día sábado.
• Resurrección do neno caído nunha terraza (parte IX): Acusan a Xesús de facer caer ao neno e Xesús resucítao.
• Resurrección do mozo que cortaba leña (parte X): Morreu desangrado ao cortase a planta do pé co hacha, Xesús resucitouno e as multitudes asombráronse e admirábanlle.
• Xesús na fonte (parte XI): Xesús tiña seis anos de idade.
• Multiplicación do gran de trigo (parte XII): Xesús tiña oito anos de idade e alimentou a todos os pobres da aldea ao recoller e moer un gran de trigo.
• Milagre das dúas pezas dun leito (parte XIII): Xesús axuda ao seu pai Xosé co encargo de facer un leito.
• Xesús enferma e cura ao seu segundo mestre (partes XIV-XV): Xosé levoulle a este mestre, ao que Xesús maldixo porque este pegoulle na cabeza. Logo curouno ao oír o bo testemuño que dicía o seu terceiro mestre sobre El.
• Cura a Xacove da mordedura dunha víbora (parte XVI): A víbora mordeuno na man, Xesús soprou sobre a ferida e a víbora quedou morta.
• Resurrección dun neno (parte XVII): Xesús tomoulle do peito e ordenoulle que revivise. Era un neno da súa veciñanza.
• Resurrección dun home (parte XVIII): O home resucitou e adoroulle e a xente quedou impresionada.

Véxase tamén

Outros artigos

• Crucifixión de Xesús
• Resurrección de Xesús
• Ascensión de Xesús

Ligazóns externas

• Evanxeo da infancia de Tomé (en castelán)
• Catholic.net: Explicación sobre os milagres. (en castelán)
• Los Milagros de Jesucristo escrito por L. Cl Fillion (en castelán).