Messerschmitt Bf 110
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. (Desde decembro de 2016.) |
| Messerschmitt Bf 110 | |
|---|---|
 | |
| Instancia de | familia de aeronaves  |
| Subclase de | land-based fighter monoplane (en)  , fighter with 2 piston-propeller engines (en) e caça noturno (pt) |
| Produción | |
| País de orixe | Alemaña |
| Fabricante | Messerschmitt (pt) , Augsburgo e Braunschweig |
| Total producido | 6.170 |
| Datas e localizacións | |
| Entrada en servizo | 1939 |
| Primeiro voo | 12 de maio de 1936 |
| Retiro do servizo | 1945 |
Conflito
| |
| Persoas e organizacións | |
| Deseñador/a | Willy Messerschmitt |
| Desenvolvedor | Messerschmitt (pt) |
Operador/a
| |
| [ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ] | |
O Messerschmitt Bf 110, ás veces chamado erroneamente Me 110, foi un caza pesado bimotor (Zerstörer - destrutor en alemán) e caza nocturno (Jagdbomber ou Jabo) desenvolvido pola Alemaña Nazi nos anos 30 e usado pola Luftwaffe e outros durante a segunda guerra mundial. Hermann Göring foi un defensor do Bf 110. Estaba armado con dous canóns MG FF de 20 mm, catro metralladoras de 7,92 mm MG 17, e unha metralladora de 7,92 mm MG 15 ou MG 81Z para defensa. Os traballos de desenvolvemento dun modelo mellorado para substituír o Bf 110, o Messerschmitt Me 210, comezaron antes de que se iniciase a guerra, pero problemas coa súa aerodinámica facendo que o Bf 110 loitase ata o final da guerra en varios roles, xunto cos seus sustitutos, o Me 210 e o significativamente mellorado Me 410 Hornisse.
O Bf 110 actuou cun considerable éxito inicial nas primeiras campañas, a polaca, a norueguesa e a batalla de Francia. A principal debilidade do Bf 110 era a súa falta de axilidade no aire, aínda que este feito podía mitigarse con tácticas axeitadas. A súa debilidade foi utilizada cando voaba como escolta próxima dos bombardeiros alemáns durante a batalla de Inglaterra. Cando os bombardeiros británicos comezaron a atacar territorio alemán pola noite, algunhas unidades de Bf 110 foron retiradas e despregadas como cazas nocturnos, un rol para o cal o avión estaba ben adaptado. Tras a batalla de Inglaterra o Bf 110 gozou dun exitoso período como caza de superioridade aérea e avión de ataque noutros teatros, e defendeu Alemaña dos ataques estratéxicos diúrnos da 8ª Forza Aérea da USAAF, ata que un gran cambio nas tácticas dos cazas estadounidenses fíxoos cada vez máis vulnerables aos avións aliados a comezos de 1944.
Durante a campaña dos Balcáns, a campaña no Norte de África e a Fronte Oriental, prestou un valioso apoio ao exército alemán en terra como un potente cazabombardeiro. Posteriormente converteuse nun formidable caza nocturno equipado con radar, sendo o principal avión deste tipo da Luftwaffe. A meirande parte dos ases alemáns de cazas nocturnos voaron o Bf 110 nalgún momento das súas carreiras, e o quinto maior as deste tipo de todos os tempos, o maior Heinz-Wolfgang Schnaufer, voou unicamente neste avión e reclamou 121 vitorias en 164 misións de combate.
