Saltar ao contido

Messerschmitt Bf 110

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Messerschmitt Bf 110

Instancia defamilia de aeronaves Editar o valor en Wikidata
Subclase deland-based fighter monoplane (en) Traducir, fighter with 2 piston-propeller engines (en) Traducir e caça noturno (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Produción
País de orixeAlemaña Editar o valor en Wikidata
FabricanteMesserschmitt (pt) Traducir, Augsburgo e Braunschweig Editar o valor en Wikidata
Total producido6.170 Editar o valor en Wikidata
Datas e localizacións
Entrada en servizo1939 Editar o valor en Wikidata
Primeiro voo12 de maio de 1936 Editar o valor en Wikidata
Retiro do servizo1945 Editar o valor en Wikidata
Persoas e organizacións
Deseñador/aWilly Messerschmitt Editar o valor en Wikidata
DesenvolvedorMesserschmitt (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Wikidata ] G:Commons ] C:Commons ]

O Messerschmitt Bf 110, ás veces chamado erroneamente Me 110, foi un caza pesado bimotor (Zerstörer - destrutor en alemán) e caza nocturno (Jagdbomber ou Jabo) desenvolvido pola Alemaña Nazi nos anos 30 e usado pola Luftwaffe e outros durante a segunda guerra mundial. Hermann Göring foi un defensor do Bf 110. Estaba armado con dous canóns MG FF de 20 mm, catro metralladoras de 7,92 mm MG 17, e unha metralladora de 7,92 mm MG 15 ou MG 81Z para defensa. Os traballos de desenvolvemento dun modelo mellorado para substituír o Bf 110, o Messerschmitt Me 210, comezaron antes de que se iniciase a guerra, pero problemas coa súa aerodinámica facendo que o Bf 110 loitase ata o final da guerra en varios roles, xunto cos seus sustitutos, o Me 210 e o significativamente mellorado Me 410 Hornisse.

O Bf 110 actuou cun considerable éxito inicial nas primeiras campañas, a polaca, a norueguesa e a batalla de Francia. A principal debilidade do Bf 110 era a súa falta de axilidade no aire, aínda que este feito podía mitigarse con tácticas axeitadas. A súa debilidade foi utilizada cando voaba como escolta próxima dos bombardeiros alemáns durante a batalla de Inglaterra. Cando os bombardeiros británicos comezaron a atacar territorio alemán pola noite, algunhas unidades de Bf 110 foron retiradas e despregadas como cazas nocturnos, un rol para o cal o avión estaba ben adaptado. Tras a batalla de Inglaterra o Bf 110 gozou dun exitoso período como caza de superioridade aérea e avión de ataque noutros teatros, e defendeu Alemaña dos ataques estratéxicos diúrnos da 8ª Forza Aérea da USAAF, ata que un gran cambio nas tácticas dos cazas estadounidenses fíxoos cada vez máis vulnerables aos avións aliados a comezos de 1944.

Durante a campaña dos Balcáns, a campaña no Norte de África e a Fronte Oriental, prestou un valioso apoio ao exército alemán en terra como un potente cazabombardeiro. Posteriormente converteuse nun formidable caza nocturno equipado con radar, sendo o principal avión deste tipo da Luftwaffe. A meirande parte dos ases alemáns de cazas nocturnos voaron o Bf 110 nalgún momento das súas carreiras, e o quinto maior as deste tipo de todos os tempos, o maior Heinz-Wolfgang Schnaufer, voou unicamente neste avión e reclamou 121 vitorias en 164 misións de combate.