Meritxell Gené i Poca
.jpg) (2016)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 2 de novembro de 1986 (37 anos) Lleida |
| Educación | Universidade de Lleida |
| Actividade | |
| Ocupación | compositora, actriz, mestra, música, poetisa |
| Período de actividade | 2003 - |
| Xénero artístico | Canción de autor e canción protesta |
| Instrumento | Voz, guitarra clásica e concertina (pt)  |
| Páxina web | meritxellgene.cat |
           | |
Meritxell Gené i Poca, nada en Lleida o 2 de novembro de 1986, é unha cantautora e poeta catalá. Licenciouse en Educación Musical pola Facultade de Ciencias da Educación da Universidade de Lleida (UdL). Actualmente, tamén traballa como profesora nun colexio.[1][2]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]En 2003, Meritxell Gené formou parte da formación inicial do grupo Skalivada (despois chamado Escalivada), que combinaba música folk, ska e instrumentos tradicionais cataláns. A partir de 2006 comeza a actuar en solitario, o que deu lugar ao seu primeiro disco, "Inesperadament", gravado en 2008.[3] No disco destaca a canción "Ciutat Llunyana", cunha letra baseada nun dos textos máis coñecidos do poeta de Lleida, Màrius Torres, e que tamén se converteu no primeiro videoclip da cantautora.[1]
En 2008 comeza tamén a traballar como actriz e música na compañía de teatro Dimitri Ialta, no espectáculo "Pecats grans i menors". Ao ano seguinte traballou tamén como actriz e música na obra "Lo monstre", presentada pola compañía Efímer.[4] En 2010 grava o seu segundo disco, "Sota els llençols".[1]
En 2012 converteuse en membro fundador do colectivo La Cançó Necessària, que promove a música catalá, xunto a Pau Alabajos, Cesk Freixas, Jordi Montañez, Josep Romeu e Andreu Valor. En 2013 gravou o seu terceiro disco, "Així t'escau la melangia" ("Así che vai a melancolía"), en homenaxe ao poeta Màrius Torres. O seu cuarto disco, "Branques", publicouse en 2015. A partir de 2017 pasa a formar parte do proxecto musical Les Kol·lontai, co que actúa en diferentes localidades de Cataluña e do País Valenciano.[5] Ese mesmo ano, participa no proxecto "Mans manetes. L'Alguer: paraules, cançons i veus de minyons" cantando a canción "La verema", de Pasqual Gallo.[1]
En 2018 publicou o seu primeiro poemario, "Després dels esbarzers", a través de Pagès Editors.[1]
Discografía
[editar | editar a fonte]- 2008: Inesperadament (Trackatrack)
- 2010: Sota els llençols (Tolmusic)
- 2013: Així t'escau la melangia (Khlämor Records)[6]
- 2015: Branques (Khlämor Records)[7]
- 2020: Sa tanca d'allà dins (autoeditado)[8]
- 2023: No diré res de mi (Segell Microscopi)[9]
Obra publicada
[editar | editar a fonte]- 2018: Després dels esbarzers (Pagès Editors)[10]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 "Biografia" (en catalán). Consultado o 12-10-2024.
- ↑ Vilaweb, ed. (12-04-2023). "A casa he viscut morts molt properes, que m'han marcat molt" (en catalán). Consultado o 2024-07-19.
- ↑ Cabaret Elèctric. Catalunya Ràdio, ed. (11-03-2009). "La cantautora Meritxell Gené ens presenta el seu primer disc "Inesperadament"" (en catalán).
- ↑ ACN, ed. (21-08-2009). "Efímer ultima els detalls de 'Lo monstre' un titella articulat de quatre metres que prendrà els carrers de Fira Tàrrega" (en catalán).
- ↑ Cervantes, Xavier (2017-01-28). Ara, ed. "Les Kol·lontai ho diuen ben clar: feminisme o barbàrie" (en catalán). Consultado o 2019-04-17.
- ↑ TV3, ed. (02-01-2015). "Meritxell Gené canta Màrius Torres a Puig d'Olena" (en catalán).
- ↑ Enderrock, ed. (01-03-2015). "'Branques', nou disc de Meritxell Gené" (en catalán).
- ↑ Betevé, ed. (23-01-2021). "Meritxell Gené presenta nou disc al Barnasants 2021" (en catalán). Consultado o 2021-05-02.
- ↑ Vilaweb, ed. (09-04-2023). "Meritxell Gené canta Ferrater: “Posseït”" (en catalán).
- ↑ de Castro, Javier (23/04/2018). Enderrock.cat, ed. "La mirada més íntima de Meritxell Gené" (en catalán). Consultado o 2024-07-19.
