María del Pilar Maspons i Labrós

María del Pilar Maspons i Labrós
Nome completo	Maria del Pilar Maspons i Labrós
Alcume	Maria de Bell-Iloc
Nacemento	4 de decembro de 1841
Lugar de nacemento	Barcelona
Falecemento	31 de xaneiro de 1907
Lugar de falecemento	Barcelona
Nacionalidade	España
Ocupación	poeta, novelista, escritora, folclorista e etnólogo
Irmáns	Francesc de Sales Maspons i Labrós e Marià Maspons i Labrós
[ editar datos en Wikidata ]

María del Pilar Maspons i Labrós, nada en Barcelona o 4 de decembro de 1841 e finada o 31 de xaneiro de 1907, foi unha escritora da Renaixença catalá, que usou o pseudónimo de María de Bell-Iloc.

Traxectoria

Irmá de Francesc de Sales Maspons i Labrós e cuñada de Francesc Pelagi Briz, colaborou en prosa e verso en publicacións como Lo Gai Saber, La Renaixença, La Veu del Montserrat, Calendari Català ou La Llumanera de Nova York.

A súa obra está marcada polas tendencias da Renaixença, por un Romanticismo de carácter medieval, patriótico e tradicionalista. Deuse a coñecer como poeta, e foi unha das primeiras mulleres folcloristas, facendo traballo de campo para recompilar e transcribir lendas e narracións etnográficas que despois recreou e editou. É a autora da primeira novela da literatura catalá contemporánea, Vigatans i botiflers, publicada por fascículos entre 1878-1879 e ambientada durante a Guerra de Sucesión Española.

Obra

• Salabrugas, poesías catalanas (1874)
• Narracions y llegendas (1875)
• Vigatans y botiflers, novela histórica (1878)
• Llegendas catalanas (1881)
• Costums i tradicions del Vallès (1882)
• Elisabeth de Mur (1924)

Premios

• Primeiro accésit ao xasmín de prata en Lleida en 1869
• Premio dos Xogos Florais de Barcelona en 1875 por Narracions i llegendes.
• Premio dos Xogos Florais de Barcelona en 1880 por Montseny
• Premio dos Xogos Florais de Granollers en 1882 por Costums i tradicions del Vallès.