Manuel Fal Conde
| Manuel Fal Conde | |
|---|---|
 | |
| Nacemento | 10 de agosto de 1894 |
| Lugar de nacemento | Higuera de la Sierra |
| Falecemento | 20 de maio de 1975 |
| Lugar de falecemento | Sevilla |
| Nacionalidade | España |
| Ocupación | avogado, político e escritor |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Manuel Fal Conde, nado en Higuera de la Sierra (Huelva) en 1894 e finado en Sevilla en 1975, foi un avogado e político carlista español.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Estudou dereito en Sevilla e Madrid. Ingresou en 1930 no Partido Integrista, cando este se integrou no carlismo Fal Conde organizou o movemento en Andalucía Occidental, dando prioridade ás mocidades e ao requeté. Nas eleccións de 1933 o carlismo conseguiu 4 deputados en Andalucía e Fal Conde converteuse no xefe do carlismo andaluz en novembro. En 1934 fíxose cargo da dirección do carlismo e centralizou a organización no seu equipo. Durante a guerra civil española tivo que se exiliar a Portugal tras pretender crear unha Academia militar carlista e dende alí opúxose ao decreto de unificación, sen resultados. Tras volver a España prohibiu o alistamento de carlistas na División Azul, o que provocou que as autoridades o confinasen en Ferreríes (Menorca) durante uns meses. En 1955 renunciou como xefe do carlismo en España.
