Manuel Cardoso

Manuel Cardoso
Biografía
Nacemento	11 de decembro de 1566 ; Fronteira, Portugal
Morte	24 de novembro de 1650 (83 anos); Lisboa, Portugal
Datos persoais
País de nacionalidade	Reino de Portugal
Actividade
Campo de traballo	Música e organ performance (en)
Ocupación	compositor , organista , monxe
Xénero artístico	Música renacentista
Movemento	Música renacentista
Lingua	Lingua portuguesa
Orde relixiosa	Orde de Santa María do Monte Carmelo
Instrumento	Órgano

Manuel Cardoso nado en Fronteira do Alentejo en decembro de 1566 e finado en Lisboa o 24 de novembro de 1650, foi un organista e compositor portugués. Xunto con Duarte Lobo e o rei João IV de Portugal, foi dos maiores representantes da "era dourada" do polifonía portuguesa.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Foi bautizado o 11 de decembro de 1566. Frecuentou o Colexio dos Moços do Coro, unha escola coral asociada á Sé catedral de Évora, estudando con Manuel Mendes e Cosme Delgado. En 1588 entrou na orde dos Carmelitas, facendo votos no Convento do Carmo en Lisboa en 1589. No comezo da década de 1620 residiu no Paço Ducal de Vila Viçosa, onde se tornou amigo do Duque de Barcelos (máis tarde rei D. João IV). Terminou a súa carreira como organista e compositor residente no Convento do Carmo en Lisboa.

As obras de Cardoso son exemplos de polifonía palestrina e foron escritos nun estilo refinado e preciso, perfectamente ignorante dos desenvolvementos do barroco noutros lugares da Europa. O seu estilo ten moito en común co de Tomás Luis de Victoria, na súa abordaxe coidadosa da disonancia, na escritura policoral ocasional e nas relacións cruzadas que eran sorprendentemente comúns entre compositores iberos (sobre todo portugueses) e ingleses na época. Tres libros do propio rei D. João IV así como outros foron baseados en motetes de Palestina. As obras de Cardoso foron frecuentemente publicadas, moitas veces a custas do rei D. João IV. Moitas das súas composicións –especialmente as composicións policorais elaboradas– perdéronse no terremoto de Lisboa de 1755 e subsecuente incendio xeral.