Lockheed Martin
| Lockheed Martin | |
|---|---|
 | |
  | |
| Tipo | pública |
| Fundación | 15 de marzo de 1995 |
| Industria | tecnoloxía avanzada, seguridade da información, aeroespacial, defensa |
| Na rede | |
| https://www.lockheedmartin.com/ | |
     | |
| [ editar datos en Wikidata ] | |
Lockheed Martin Corporation é unha corporación estadounidense aeroespacial, de armas, defensa, seguridade da información e tecnoloxía con intereses en todo o mundo. Formouse pola fusión de Lockheed Corporation con Martin Marietta en marzo de 1995. A súa sede atópase en North Bethesda, Maryland, na área de Washington, D.C. Lockheed Martin tiña ao redor de 115 000 empregados en todo o mundo, incluídos uns 60 000 enxeñeiros e científicos en xaneiro de 2022.[1]
Lockheed Martin é unha das compañías máis grandes na industria aeroespacial, de apoio militar, seguridade, e tecnoloxía. Foi o contratista de defensa máis grande do mundo por ingresos no ano fiscal 2014.[2] En 2013 o 78% dos ingresos de Lockheed Martin foron por vendas militares;[3] encabezou a lista de contratistas do goberno federal estadounidense e recibiu preto do 10% dos fondos pagados polo Pentágono.[4] En 2009 os contratos do goberno dos Estados Unidos representaron 38 400 millóns de dólares (85%), os contratos de gobernos estranxeiros 5 800 millóns (13%), e outros contratos 900 millóns (2%).[5]
A metade das vendas anuais da corporación son para o Departamento de Defensa dos Estados Unidos. Lockheed Martin tamén é contratista do Departamento de Enerxía estadounidense e da NASA.[6]
Lockheed Martin opera en catro segmentos de negocio: aeronáutica, mísiles e control de fogo, sistemas rotativos e de misión, e espazo.[7] A compañía recibiu o Trofeo Collier seis veces, incluído en 2001 por ser parte do desenvolvemento do LiftFan Propulsion System do X-35/F-35B[8][9][10] e recentemente en 2018 polo Automatic Ground Collision Avoidance System (Auto-GCAS). Lockheed Martin atópase no presente desenvolvendo o F-35 Lightning II e lidera a cadea de subministración internacional, lidera o equipo para o desenvolvemento e implementación de solucións tecnolóxicas para o novo Space Fence da USAF (o substituto do AFSSS),[11] e é o principal contratista no desenvolvemento do módulo de mando Orion.[12] A compañía tamén ten inversións en sistemas de saúde, sistemas de enerxía renovable, distribución de enerxía intelixente, e fusión nuclear compacta.[13]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "CEO Speaker Series with James Taiclet of Lockheed Martin". Council on Foreign Relations (en inglés). Consultado o 2022-05-19.
- ↑ "Top 20 Defense contractors in 2014". PROFESSIONAL OVERSEAS CONTRACTORS, LLC (en inglés). 2015-01-10. Arquivado dende o orixinal o 18 de maio de 2022. Consultado o 2022-05-20.
- ↑ Press, Defence IQ (2013-06-12). "Top 10 Defence Companies: Lockheed Martin #1". Defence IQ (en inglés). Consultado o 2022-05-20.
- ↑ "Top 100 Contractors Report Fiscal Year 2013". Federal Procurement Data System. Consultado o 24 de maio de 2022.
- ↑ "Annual report 2009" (PDF). Lockheed Martin. Archived from the original on 17 de outubro de 2012. Consultado o 22 de maio de 2022.
- ↑ "Lockheed Martin Corporation". www.britannica.com (en inglés). Consultado o 2022-05-20.
- ↑ "Business Areas". Lockheed Martin (en inglés). 2021-03-11. Consultado o 2022-05-23.
- ↑ "Lockheed Martin · pr_aero_PropulsionSystemInLockheedMartinJoi". web.archive.org. 2013-01-26. Archived from the original on 26 de xaneiro de 2013. Consultado o 2022-05-24.
- ↑ "Propulsion system for a vertical and short takeoff and landing aircraft" (PDF). United States Patent 5209428. Consultado o 24 de maio de 2022.
- ↑ "Collier Trophy". www.aerofiles.com. Consultado o 2022-05-23.
- ↑ "Space Fence · Lockheed Martin". web.archive.org. 2015-07-09. Archived from the original on 09 de xullo de 2015. Consultado o 2022-05-24.
- ↑ "Orion · Lockheed Martin". web.archive.org. 2015-07-09. Archived from the original on 09 de xullo de 2015. Consultado o 2022-05-24.
- ↑ "Compact Fusion". Lockheed Martin (en inglés). 2020-01-21. Consultado o 2022-05-22.