Lockheed A-12
| A-12 | |
|---|---|
 | |
| Fabricante | Lockheed Corporation |
| Deseñado por | Kelly Johnson |
| Introducido | 1967 |
| Retirado | 1968 |
| Estado | Retirado |
| Principais usuarios | Central Intelligence Agency |
| Unidades construídas | 2 unidades |
O Lockheed A-12 é un avión de recoñecemento Mach 3+ de grande altitude construído para a Axencia Central de Intelixencia (CIA) dos Estados Unidos pola Lockheed 's Skunk Works, baseado nos deseños de Clarence "Kelly" Johnson. O avión foi designado como A-12, o "A" de " Archangel " e o 12 do número de prototipos ata chegar ao deseño final. En 1959, foi seleccionado entre os deseños Fish e Kingfish de Convair como gañador do Proxecto GUSTO, e foi desenvolvido e operado baixo o Proxecto Oxcart.
Os representantes da CIA inicialmente favoreceron o deseño de Convair pola súa sección radar equivalente, pero as especificacións do A-12 eran lixeiramente mellores e o seu custo proxectado era moito menor. Os respectivos historiais das empresas resultaron decisivos. O traballo de Convair no B-58 estivera atestado de atrasos e aumentos dos custos, mentres que Lockheed producira o U-2 a tempo e por debaixo do orzamento. Ademais, Lockheed tiña experiencia executando un proxecto negro.[1]
O A-12 foi producido de 1962 a 1964 e voou de 1963 a 1968. Foi o precursor: do prototipo de interceptor YF-12 de dous asentos da Forza Aérea dos Estados Unidos, na lanzadeira M-21 para o dron D-21 e do SR- 71 Blackbird, unha variante un pouco máis longa capaz de transportar unha carga máis pesada de combustible e cámara. O A-12 comezou a voar en 1967 e a súa misión final foi en maio de 1968; o programa e os avións foron retirados en xuño. O programa foi revelado oficialmente a mediados da década de 1990.[2]
Un oficial da CIA escribiu máis tarde:
"Oxcart foi seleccionado dunha lista aleatoria de nomes en clave para designar este I+D e todo o traballo posterior no A-12. O propio avión tamén se chamou así".[1]
As tripulacións chamaron ao A-12 Cygnus,[3] suxerido polo piloto Jack Weeks para seguir a práctica de Lockheed de nomear os avións cos corpos celestes.[4]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Robarge, David (2012). Archangel: CIA's Supersonic A-12 Reconnaissance Aircraft (PDF). Central Intelligence Agency. ISBN 978-1-92966-716-1. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 2012.
- ↑ McIninch, Thomas (1996). The Oxcart Story. Central Intelligence Agency. Arquivado dende o orixinal o 2009.
- ↑ Murray, Frank. The Oxcart Story. Arquivado dende o orixinal o 2017.
- ↑ Crickmore, Paul F. (2000). Lockheed SR-71 – The Secret Missions Exposed. Osprey Publishing. ISBN 1 84176 098 6.
