Lingua pangasinesa

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Pangasinés
Salitan Pangasinan
Pronuncia:[paŋ'ɡa'sinan]
Falado en: Filipinas
Rexións: Ilocos e Luzón Central
Total de falantes: 1,2 millóns (censo de 1990)
Familia: Austronesia
 Malaio-polinesia
  Filipina
   Filipina do norte
    Luzón do norte
     Cordilleira sur
      Pangasinesas
       Pangasinés
Escrita: alfabeto latino
Baybayin (histórico)
Estatuto oficial
Lingua oficial de: Lingua rexional de Filipinas
Regulado por: Komisyon sa Wikang Filipino
Códigos de lingua
ISO 639-1: --
ISO 639-2: pag
ISO 639-3: pag
Mapa
Status

O pangasinés está clasificado como "en estado seguro" polo Libro Vermello das Linguas Ameazadas da UNESCO[1]

O pangasinés ou pangasiano é unha das principais linguas de Filipinas. É falada polos habitantes da provincia de Pangasinan, na costa oeste da illa de Luzón, ó longo do golfo Lingayen, a parte norte de Tarlac e o suroeste de La Union, a maioría dos cales pertence ó pobo pangasinés. É entendida noutros lugares como Benguet, Nueva Ecija, Nueva Vizcaya. No 2012, era unha das principais linguas de Filipinas, sendo estudado formalmente nas escolas e nas universidades.[2]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Moseley, Christopher e Nicolas, Alexandre. "Atlas of the world's languages in danger". unesdoc.unesco.org. Consultado o 11 de xullo de 2022. 
  2. Ulrich Ammon; Norbert Dittmar; Klaus J. Mattheier (2006). Walter de Gruyter, ed. Sociolinguistics: an international handbook of the science of language and society. Volume 3. p. 2018. ISBN 978-3-11-018418-1. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Outros artigos[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Lorenzo Fernández Cosgaya. Diccionario pangasinán-español e Vocabulario Hispano-pangasinán (Colexio de Santo Tomás, 1865). Dispoñible en Internet na University of Michigan's Humanities Text Initiative.
  • Anastacio Austria Macaraeg. Vocabulario castellano-pangasinán (1898).
  • Mariano Pellicer. Arte de la lengua pangasinán o caboloan (1904).
  • Felixberto B. Viray. The Sounds and Sound Symbols of the Pangasinan Language (1927).
  • Corporación de PP. Dominicos. Pasion Na Cataoan Tin JesuChristo (U.S.T. Press, 1951).
  • Paciencia E. Versoza. Stress and Intonation Difficulties of Pangasinan Learners of English (1961).