Les songes drolatiques de Pantagruel

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Les songes drolatiques de Pantagruel
Autor/aRichard Breton
OrixeFrance
Data de pub.1565
[ editar datos en Wikidata ]

Les songes drolatiques de Pantagruel (Os soños droláticos de Pantagruel) é un libro ilustrado xilográfico publicado en 1565 polo ilustrador francés Richard Breton. Aínda que Breton publicou o libro, non foi el quen o ilustrou. Descoñécese o seu ilustrador orixinal, pero especúlase que é o gravador François Desprez.

Fondo[editar | editar a fonte]

Publicado aproximadamente unha década despois da morte de François Rabelais, un destacado escritor e humanista en Francia, Les songes drolatiques foi atribuída a Rabelais polo seu editor. O seu título refírese ao personaxe principal da obra máis famosa de Rabelais, Pantagruel, e Breton afirma no prefacio que as imaxes representan as últimas obras de Rabelais antes de morrer.[1] A palabra "drolatic" é un termo arcaico procedente do francés "drolatique", que significa "humor" ou "divertido". No título funciona como un adxectivo para "soño", o que suxire que se supón que as imaxes foron tomadas dos soños do xigante Pantagruel.[2]

Contidos[editar | editar a fonte]

Les songes drolatiques consiste en 120 imaxes en xilografía de criaturas monstruosas vestidas con roupa contemporánea en situacións fantásticas. O estilo das xilografías reflicte o estilo estrambótico de artistas anteriores como Bruegel o Vello ou Hieronymus Bosch. Alén do prefacio de Breton, non hai texto no libro; cada páxina está ocupada unicamente por unha única imaxe en xilografía.[1] Isto sepárao das obras de Bruegel ou Bosch, así como o feito de que o carácter das imaxes se centra no vestido e na aparencia das figuras, máis que no seu comportamento ou interaccións entre si.[3]

Galería de ilustracións[editar | editar a fonte]

Impacto[editar | editar a fonte]

O libro ilustrado tivo unha acollida positiva e tivo un papel importante na introdución das obras de Rabelais en Inglaterra. Les songes drolatiques foi referenciado en inglés nas mascaradas, ou obras de teatro, pero o libro xa era coñecido antes de ser incorporado ás mascaradas. Edward Dyer foi o primeiro en mencionar explicitamente Les songes no seu libro The prayse of nothing, e a primeira máscara en incluír unha referencia ás imaxes foi Vision of Delight de Ben Jonson en 1617.[3]

Reproducións[editar | editar a fonte]

En 1869, Les songes drolatiques foi reproducida e reimpresa por Louis Perrin de Lyon. A nova edición incluía unha introdución de Perrin na que se comentaba o simbolismo e o significado das imaxes do libro.[1]

Salvador Dalí tamén se inspirou nas xilografías, producindo en 1973 unha serie de 23 litografías que tamén levaban o nome de Les songes drolatiques de Pantagruel. Cada unha numerada con números romanos, as litografías foron impresas en negro sobre papel fino xaponés (washi).[4]

Notas[editar | editar a fonte]

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 "The Drolatic Dreams of Pantagruel)". The Public Domain Review; publicdomainreview.org. 
  2. ↑ "The Drolatic Dreams of Pantagruel: 120 Woodcuts Envision the Grotesque Inhabitants of Rabelais' World (1565)". Art in Books; Open Culture (en inglés). Consultado o 2023-07-17. 
  3. ↑ 3,0 3,1 Prescott, Anne Lake (1984). "The Stuart Masque and Pantagruel's Dreams". ELH 51 (3): 407–430. ISSN 0013-8304. doi:10.2307/2872931. 
  4. ↑ "Prints-and-multiples; Salvador Dalí. Les songes drolatiques de Pantagruel". Sotheby's; Sothebys.com. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Traído desde «https://gl.wikipedia.org/w/index.php?title=Les_songes_drolatiques_de_Pantagruel&oldid=6440379»