Les songes drolatiques de Pantagruel

Les songes drolatiques de Pantagruel
Autor/a	Richard Breton
Orixe	France
Data de pub.	1565
	[ editar datos en Wikidata ]

Les songes drolatiques de Pantagruel (Os soños droláticos de Pantagruel) é un libro ilustrado xilográfico publicado en 1565 polo ilustrador francés Richard Breton. Aínda que Breton publicou o libro, non foi el quen o ilustrou. Descoñécese o seu ilustrador orixinal, pero especúlase que é o gravador François Desprez.

Fondo

Publicado aproximadamente unha década despois da morte de François Rabelais, un destacado escritor e humanista en Francia, Les songes drolatiques foi atribuída a Rabelais polo seu editor. O seu título refírese ao personaxe principal da obra máis famosa de Rabelais, Pantagruel, e Breton afirma no prefacio que as imaxes representan as últimas obras de Rabelais antes de morrer.^[1] A palabra "drolatic" é un termo arcaico procedente do francés "drolatique", que significa "humor" ou "divertido". No título funciona como un adxectivo para "soño", o que suxire que se supón que as imaxes foron tomadas dos soños do xigante Pantagruel.^[2]

Contidos

Les songes drolatiques consiste en 120 imaxes en xilografía de criaturas monstruosas vestidas con roupa contemporánea en situacións fantásticas. O estilo das xilografías reflicte o estilo estrambótico de artistas anteriores como Bruegel o Vello ou Hieronymus Bosch. Alén do prefacio de Breton, non hai texto no libro; cada páxina está ocupada unicamente por unha única imaxe en xilografía.^[1] Isto sepárao das obras de Bruegel ou Bosch, así como o feito de que o carácter das imaxes se centra no vestido e na aparencia das figuras, máis que no seu comportamento ou interaccións entre si.^[3]

Galería de ilustracións

Impacto

O libro ilustrado tivo unha acollida positiva e tivo un papel importante na introdución das obras de Rabelais en Inglaterra. Les songes drolatiques foi referenciado en inglés nas mascaradas, ou obras de teatro, pero o libro xa era coñecido antes de ser incorporado ás mascaradas. Edward Dyer foi o primeiro en mencionar explicitamente Les songes no seu libro The prayse of nothing, e a primeira máscara en incluír unha referencia ás imaxes foi Vision of Delight de Ben Jonson en 1617.^[3]

Reproducións

En 1869, Les songes drolatiques foi reproducida e reimpresa por Louis Perrin de Lyon. A nova edición incluía unha introdución de Perrin na que se comentaba o simbolismo e o significado das imaxes do libro.^[1]

Salvador Dalí tamén se inspirou nas xilografías, producindo en 1973 unha serie de 23 litografías que tamén levaban o nome de Les songes drolatiques de Pantagruel. Cada unha numerada con números romanos, as litografías foron impresas en negro sobre papel fino xaponés (washi).^[4]

Notas

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 "The Drolatic Dreams of Pantagruel)". The Public Domain Review; publicdomainreview.org.
↑ "The Drolatic Dreams of Pantagruel: 120 Woodcuts Envision the Grotesque Inhabitants of Rabelais' World (1565)". Art in Books; Open Culture (en inglés). Consultado o 2023-07-17.
↑ ^3,0 ^3,1 Prescott, Anne Lake (1984). "The Stuart Masque and Pantagruel's Dreams". ELH 51 (3): 407–430. ISSN 0013-8304. doi:10.2307/2872931.
↑ "Prints-and-multiples; Salvador Dalí. Les songes drolatiques de Pantagruel". Sotheby's; Sothebys.com.

Véxase tamén

[:0-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 "The Drolatic Dreams of Pantagruel)". The Public Domain Review; publicdomainreview.org.

[2] "The Drolatic Dreams of Pantagruel: 120 Woodcuts Envision the Grotesque Inhabitants of Rabelais' World (1565)". Art in Books; Open Culture (en inglés). Consultado o 2023-07-17.

[:1-3] 3,0 ^3,1 Prescott, Anne Lake (1984). "The Stuart Masque and Pantagruel's Dreams". ELH 51 (3): 407–430. ISSN 0013-8304. doi:10.2307/2872931.

[4] "Prints-and-multiples; Salvador Dalí. Les songes drolatiques de Pantagruel". Sotheby's; Sothebys.com.

[1]

[2]

[3]

[4]