Charge
A charge é un tipo de debuxo caricaturaresco cuxa finalidade é satirizar un feito determinado, como unha idea, un suceso, situación ou persoa, que implica principalmente casos públicos.[1] Como crítica político-social, a charge é un medio polo cal o debuxante expresa graficamente a súa visión de feitos salientables da vida cotiá da sociedade.[2][1] a través do humor e da sátira.
A palabra é de orixe francesa e significa carga, é dicir, esaxera os trazos de carácter de alguén ou algo para facelo burlesco.
A charge pode ter un maior alcance que os editoriais, por exemplo, polo que os debuxos animados, como debuxos críticos, poden ser temidos polas persoas con poder. Por este motivo, cando a censura se establece nun país, a caricatura pode ser o primeiro obxectivo dos censores.
O discurso irónico[editar | editar a fonte]
Os debuxos animados recorren a diversas estratexias discursivas para producir os efectos cómicos e reflexivos que propoñen. Na maioría dos casos, só se empregan algunhas técnicas na mesma produción, pero certos elementos son frecuentes ou mesmo esenciais.
Linguaxe visual[editar | editar a fonte]
O elemento visual de humor gráfico é unha característica presente en calquera charge. As codificacións visuais proporcionan unha maior comprensión das críticas que pretende transmitir o debuxante. Por suposto, a maioría das veces, as imaxes combínanse coa linguaxe verbal para enriquecer o elaborado discurso.
A esaxeración[editar | editar a fonte]
A maioría dos debuxos animados tratan sobre o tema da esaxeración. Esaxerando, o debuxante consegue salientar o que pretende dicir destacando aspectos rechamantes do que a obra pretende retratar. Son distorsións que afastan o deseño da realidade, pero que o achegan á verdade. Ao mesmo tempo, as esaxeracións son as encargadas de potenciar o carácter cómico dos debuxos animados e de facer rir aos lectores.
A xente ri do ridículo humano, das cousas que se afastan da normalidade das accións humanas, da vida cotiá. As viñetas buscan expor a personaxes públicos a situacións ridículas ou mostrar, dun xeito pouco convencional, temas normalmente tratados con maior seriedade.
Ruptura discursiva[editar | editar a fonte]
Un final inesperado é un factor que adoita usarse nos debuxos animados para provocar o efecto cómico. É unha ruptura do discurso construído. A risa asóciase a esta repentina ruptura de lóxica que sorprende ao lector. A sorpresa é un factor esencial neste caso, e a virtude dun bo debuxante é saber ocultala sutilmente ao lector para revelala só no momento oportuno.
Polifonía[editar | editar a fonte]
Vemos en varias viñetas diferentes enunciadores, cuxos discursos dialogan para producir o significado que o autor pretende transmitir aos lectores. Esta polifonía pódese aplicar de diferentes xeitos: dous personaxes; un personaxe e un texto explicativo que contextualiza a situación etc.
Intertemporalidade[editar | editar a fonte]
Un debuxo de Charge non adoita explicarse por si mesmo. O discurso artístico -como todos os discursos- está asociado a outros discursos, unha rede de acontecementos que o contextualizan cunha determinada situación da sociedade. Moitas viñetas dialogan con noticias e editoriais do xornal no que foron publicadas. Esta interdisciplinariedade é empregada polo debuxante, xeralmente de forma implícita, que esixe que o lector teña coñecementos previos dos discursos actuais para poder comprender a viñeta.
No século XIX, Thomas Nast iniciou unha campaña de "Charge" contra William Tweed e o Tammany Hall. Tweed, acusado de corrupción, fuxiu foi apresado en Vigo grazas ás caricaturas de Nast.[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 Rabaça, Carlos Alberto (2002). Dicionário de Comunicação. p. 126.
- ↑ Edgar Franco (2004). HQtrônicas: do suporte papel à rede Internet. p. 24. 9788574194769.
- ↑ Paine, 1974, pp. 336-337
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Charge  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Rodriga Patta Sa Motta (2006). Jango e a caricatura do golpe de estado de 1964 Jorge Zahar Editor, ISBN 9788571109483
- Manuel Carlos Chaparro (2011). Sotaques d'Aquem e d'Alem Mar: Travessias para uma Nova Teoria de Generos Jornalisticos Grupo Editorial Summus, ISBN 9788532305046
- Paine, Albert Bigelow (1974). Th. Nast: His Period and His Pictures [Thomas Nast] Princeton: Pyne Press. ISBN 0-87861-079-0
