Komusō
Aparencia

Os komusō (虚無僧 komusō?, hiragana: こむそう; tamén romanizado komusou ou komuso) eran un grupo de monxes mendicantes da escola fuke do budismo zen que floreceu durante o período Edo de 1600-1868.[1] Komusō estaban caracterizados por unha especie de bacinete (unha carapucha chamada tengai ou tengui) que levaban na testa, manifestando a ausencia dun ego específico.[2] Tamén eran recoñecidos por interpretar pezas musicais co shakuhachi (unha clase de frauta xaponesa de bambú).
Etimoloxía
[editar | editar a fonte]- 虚無僧 (komusō) quere dicir "sacerdote da nada" ou "monxe do baleiro"
- 虚無 (kyomu ou komu) quere dicir "nada, baleiro"
- 虚 (kyo ou ko) quere dicir "nada, baleiro, falso"
- 無 (mu) quere dicir "nada, sen"
- 僧 (sō) quere dicir "sacerdote, monxe"
- 虚無 (kyomu ou komu) quere dicir "nada, baleiro"
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Blomberg, Catharina (1994). The heart of the warrior: origins and religious background of the Samurai System in Feudal Japan. Catharina Blomberg. pp. 101–103. ISBN 1-873410-13-1.
- ↑ Nishiyama, Matsunosuke; Groemer, Gerald (1997). Edo culture: daily life and diversions in urban Japan, 1600-1868. University of Hawaii Press. p. 124. ISBN 0-8248-1736-2.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]![]() |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Komusō ![]() |
Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Historia da shakuhachi e os monxes komuso Arquivado 02 de xullo de 2013 en Wayback Machine. (en inglés)