Illa Campana
| Illa Campana | |
|---|---|
  Illa Campana | |
 Mapa da zona, coa illa Campana ao Noroeste | |
| Situación | |
| País |  Chile |
| Rexión | Rexión de Aisén |
| Provincia | Provincia de Capitán Prat |
| Mar | Océano Pacífico |
| Coordenadas | 48°21′S 75°18′O / -48.350, -75.300Coordenadas: 48°21′S 75°18′O / -48.350, -75.300 |
| Xeografía | |
| Superficie | 1.187'8 km² |
| Longura máxima | 65´98 km |
| Largura máxima | 14´48 km. |
| Perímetro | 589´2 |
| Punto máis alto | 1.311 m. |
A illa Campana está situada no océano Pacífico na rexión austral de Chile entre o golfo de Penas e o canal del Castillo. Forma parte do arquipélago Campana sendo a máis grande das súas illas. Ten unha superficie de 1.187´8 km², que a converten na 11ª illa maior de Chile.
Administrativamente pertence á provincia de Capitán Prat da Rexión de Aisén.
Historia[editar | editar a fonte]
A contar de 1520, co descubrimento do estreito de Magallanes, poucas rexións foron tan exploradas como a das canles patagónicos. Nas cartas antigas a rexión da Patagonia, entre os paralelos 48° e 50° Sur, aparecía ocupada case exclusivamente por unha grande illa denominada "Campana" separada do continente pola “canle da nación Calén”, nación que se supuxo existiu ata o século XVIII entre os paralelos 48° e 49° de latitude sur.
Desde mediados do século XX esas canles son percorridos con seguridade por grandes naves de todas as nacións, grazas aos numerosos recoñecementos e traballos hidrográficos efectuados nesas perigosas costas.
Desde hai aproximadamente 6.000 anos estas canles e as súas costas foron percorridas e habitadas polos kawésqar, indíxenas, nómades canoeiros. Hai dúas hipótese sobre a súa chegada aos lugares de poboamento. Unha, que procedían do norte seguindo a ruta das canles chilotes e que atravesaron cara ao sur cruzando o istmo de Ofqui. A outra é que procedían desde o sur e que a través dun proceso de colonización e transformación de poboacións cazadoras terrestres, procedentes da Patagonia Oriental, poboaron as illas do estreito de Magallanes e subiron polas canles patagónicas ata o golfo de Penas. A comezos do século XXI este pobo fora practicamente aniquilado pola acción do home branco.
Aspecto da costa[editar | editar a fonte]
É unha sucesión de terras altas e barrancosas con numerosos cumes e promontorios moi parecidos entre eles. Os seus cabos e puntas terminan en forma abrupta. O anterior, unido ao silencio e soidade da contorna fan destas illas e canles unha das rexións máis belas do planeta.
As costas son cantíls e as súas canles en xeral son limpos e abertos, onde hai escollos estes están invariablemente marcados por sargazos.
Existen alturas bastante notables que serven para recoñecer a entrada aos diferentes seos, canles ou baías. Estas están claramente indicadas nas respectivas cartas e derroteiros da rexión. Na súa costa NW atópanse os picos Dora Norte e Dora Sur, este último de 698 metros de altura. Tamén se atopan o monte Serrucho de 785 metros, o monte Roth, o pico Agudo e o cerro Tiburón.
Xeoloxía[editar | editar a fonte]
Todo o arquipélago patagónico data da época terciaria e é produto da mesma causa xeolóxica que fixo aparecer primeiro a cordilleira da Costa e logo a dos Andes. Na idade glacial, tomou o seu aspecto actual sendo a continuación cara ao sur da cordilleira da Costa.
É de orixe ígneo pola clase de roca que o constitúe e polo seu relevo áspero e irregular, característico das cadeas de erupción.
Clima[editar | editar a fonte]
A rexión é afectada continuamente por ventos do oeste e polo paso frecuente de sistemas frontais. Estes sistemas frontais xéranse na latitude 60° S, zona na que conflúen masas de aire subtropical e masas de aire polar creando un cinto de baixas presións que forma os sistemas frontais.
Esta área ten un clima que se coñece como "tepedo frío chuviosos" que se estende desde a parte sur da Rexión de Los Lagos ata o estreito de Magallanes. Aquí rexístranse as máximas cantidades de precipitacións, en illa Guarello alcanzáronse ata 9.000 mm anuais.
A nubosidade atmosférica é alta, os días despexados son escasos. A amplitude térmica é reducida, a oscilación anual é de aproximadamente 4 °C cunha temperatura media de 9 °C. Chove durante todo o ano sendo máis chuvioso cara ao outono.
Xeografía[editar | editar a fonte]
É a de maior tamaño das que compoñen o arquipélago Campana. A súa orientación é NNW-SSE en cuxo sentido ten un longo de 66 km o seu ancho medio é de 14´5 km. Os seus límites son:
- Norte: co océano Pacífico
- Leste: a canle Fallos que a separa do arquipélago Wellington
- Sur: a canle del Castillo que a separa da illa Aldea e polo
- Oeste: as augas do océano Pacífico e o canle Octubre que a separa das illas Lynch, Cabrales e Riquelme
Fondeadoiros e surgideiros[editar | editar a fonte]
Na súa costa norte atópase porto Bárbara que ten de 6 a 8 metros de profundidade no seu fondeadoiro. O porto é só apropiado para goletas loberas ou buques pequenos que conten coa asesoría dun práctico rexional
Notas[editar | editar a fonte]
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Illa Campana |
