Igrexa de Santiago de Cigales

Igrexa de Santiago
Datos xerais
País	España
Tipo	Parroquia
Advocación	Santiago
Localización	Cigales, Castela e León, España
Coordenadas	41°45′29″N 4°41′59″O / 41.758055555556, -4.6997222222222Coordenadas: 41°45′29″N 4°41′59″O / 41.758055555556, -4.6997222222222
Catalogación	Ben de Interese Cultural; 8 de outubro de 1964
Culto
Diocese	Valladolid
Arquitectura
Construción	1535-1637
Estilo	Herreriano, Renacemento
Identificador	RI-51-0001625
	[ editar datos en Wikidata ]

A Igrexa de Santiago é un templo parroquial Católico situado en Cigales, (Provincia de Valladolid, España), ten planta de salón con tres naves de igual altura, mais ancha a central, separadas por piares cilíndricos sobre baseamentos octogonais, basas áticas e capiteis toscanos, e cabeceira formada por tres ábsidas semicirculares.

A igrexa de Santiago tamén é chamada popularmente como Catedral do Viño.

Historia[editar | editar a fonte]

A igrexa de Santiago comézase a construír en 1535 sobre un templo anterior, de menor tamaño, de paredes e bóvedas de canteira, con estrutura de tres naves, torre con campanario e varias capelas.

A construción do templo actual presenta unha formulación unitaria aínda que responde a etapas perfectamente definidas: A primeira fase, 1535-1590, corresponde á construción da cabeceira e primeiro tramo da nave e ventanais, a cuxo fronte estivo Juan de Sarabia baixo proxecto de Rodrigo Gil de Hontañon.

A segunda fase, 1591-1637, na que se constrúen o resto das naves, as bóvedas, a fachada de Santiago e a de San Xoán e parte da torre norte. Ó fronte da obra están Diego de Praves e o seu fillo Francisco. A terceira fase, 1768-1772, na que se fai o coro, as bóvedas do coro e o sotocoro, a portada de Poente e a torre sur.

O exterior caracterízase pola súa monumentalidade. A fachada principal, en estilo herreriano, é obra de Diego de Praves. Consta dun corpo central dividido en dous pisos mediante unha gran cornixa, o piso inferior, con arco de medio punto que acolle unha porta alintelada, rematada en cornixa a modo de dosel, e o superior, repetindo o mesmo esquema con fiestra alintelada. Rematando o conxunto, un frontón cunha cruz e bolas herrerianas sobre pedestais nos vértices.

A ambos lados sitúanse dúas torres de catro corpos, o superior destinado ó campanario con dobres ocos de medio punto por cada lado e unha sinxela varanda de ferro, que rematan con cúpula, lanterna, cupulín, cruz de forxa de ferro e viraventos.

A portada sur, a de Santiago, foi construída entre 1591 e 1606 baixo a dirección e planos de Diego de Praves. Trátase dunha portada composta de dous corpos separados por entallamento e rematados en frontón. O corpo inferior consta dun grande arco triunfal de medio punto que acolle unha porta alintelada, franqueada por pares de columnas con fornelas con imaxes de San Pedro e San Pablo nos intercolumnios. O corpo superior, repetindo o mesmo esquema, presenta un altorrelevo de Santiago Matamoros na fornela central. Remata o conxunto un frontón triangular con óculo no tímpano, encima das bolas herrerianas sobre o pedestal.^[1]

Interior[editar | editar a fonte]

Retablo Maior[editar | editar a fonte]

Retablo de estilo Barroco e eucarístico, ano 1666, dividido en tres rúas e dous corpos. Dourados e estufados obra de Xoán das Portas en 1683. A rúa central conten un altorrelevo de Santiago e nas rúas laterais conteñen esculturas de San Pedro e San Pablo, obras do taller de Gregorio Fernández.

Retablo de Santa Mariña[editar | editar a fonte]

Retablo de estilo rococó, ano 1758, a fornela central con imaxe barroca de Santa Mariña, ano 1757, e ós lados, imaxe de San Pedro Regalado, S. XVIII. e San Andrés, ano 1817.

Capela de San Xoán[editar | editar a fonte]

Capela obra de Francisco de Bierna construída en 1614 con bóveda de aresta adornada con rameados espiñosos. Conta cun retablo renacentista do último terzo do século XVI, dedicado á Nosa Señora das Dolores. O retablo principal, de 1758, é de estilo rococó con estípites, dedicado a San Xoán Bautista.