Saltar ao contido

Gp41

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Gp41
Exemplo de estrutura cristalina da glicoproteina Gp41 da envoltura do VIH
Identificadores
SímboloGP41
PfamPF00517
InterProIPR000328
SCOPe2siv / SUPFAM

A gp41 ou glicoproteína 41 é unha proteína que forma parte do complexo proteico da envoltura dos retrovirus, incluíndo o virus da inmunodeficiencia humana (VIH), causante da SIDA. A Gp41 é unha proteína transmembrana que contén varios sitios no seu ectodominio que son necesarios para infectar as células hóspedes.

Xene e modificacións postraducionais

[editar | editar a fonte]
Artigo principal: VIH#Ciclo de replicación.

O xene env do virus codifica a gp160, que é un precursor, que é intensamente glicosilado e clivado proteoliticamente pola protease celular furina orixinando dúas subunidades, a gp120 e a gp41 (esta última é a glicoproteína da que trata este artigo).

Nun virión libre, os péptidos de fusión situados na zona amino terminal da gp41 están enterrados no complexo da envoltura nun estado non fusoxénico inactivo que está estabilizado por un enlace non covalente coa gp120. A gp120 únese ao receptor CD4 da superfice celular e ao correceptor (CCR5 ou CXCR4), das células susceptibles como as células T axudantes e macrófagos.[1] Como resultado, ten lugar unha fervenza de cambios conformacionais nas proteínas gp120 e gp41. A parte central da gp41 prégase formando unha estrutura de seis feixes helicoidais que deixan expostos os anteriormente ocultos péptidos de fusión gp41, que entón axudan á fusión coa membrana da célula hóspede.[2] O proceso de activación prodúcese rapidamente, o que suxire que o estado inactivo da gp41 é metaestable e os cambios conformacionais permiten que a gp41 adquira o seu estado activo máis estable.

Como diana de fármacos

[editar | editar a fonte]

A interacción dos péptidos de fusión gp41 coa célula diana causan a formación dunha estrutura de pre-forquita intermediaria, que fai de ponte e fusiona as membranas viral e celular. A estrutura de pre-forquita ten unha vida media relativamente longa, o que fai que poida utilizarse como diana para a intervención terapéutica e para péptidos inhibidores.[3]

O Enfuvirtide (tamén chamado T-20) é un fármaco inhibidor de fusión que se une á estrutura de pre-forquita e impide a fusión das membranas e a entrada do VIH na célula hóspede. A vulnerabilidade desta estrutura iniciou o desenvolvemento dunha gran variedade de fármacos que impiden a fusión.[4] Tamén se descubriu que diversas moléculas naturais se poden unir á gp41 e impiden a entrada do VIH-1.[5]

  1. Chan DC, Kim PS (May 1998). "HIV entry and its inhibition". Cell 93 (5): 681–4. PMID 9630213. doi:10.1016/S0092-8674(00)81430-0. 
  2. Buzon V, Natrajan G, Schibli D, Campelo F, Kozlov MM, Weissenhorn W (May 2010). "Crystal structure of HIV-1 gp41 including both fusion peptide and membrane proximal external regions". PLoS Pathog. 6 (5): e1000880. PMC 2865522. PMID 20463810. doi:10.1371/journal.ppat.1000880. 
  3. Lalezari JP, Henry K, O'Hearn M, Montaner JS, Piliero PJ, Trottier B, Walmsley S, Cohen C, Kuritzkes DR, Eron JJ, Chung J, DeMasi R, Donatacci L, Drobnes C, Delehanty J, Salgo M (May 2003). "Enfuvirtide, an HIV-1 fusion inhibitor, for drug-resistant HIV infection in North and South America". N. Engl. J. Med. 348 (22): 2175–85. PMID 12637625. doi:10.1056/NEJMoa035026. 
  4. Root MJ, Steger HK (2004). "HIV-1 gp41 as a target for viral entry inhibition". Curr. Pharm. Des. 10 (15): 1805–25. PMID 15180542. doi:10.2174/1381612043384448. 
  5. Eade CR, Wood MP, Cole AM (2012). "Mechanisms and modifications of naturally occurring host defense peptides for anti-HIV microbicide development.". Curr. HIV. Res. 10 (1): 61–72. PMID 22264047. doi:10.2174/157016212799304580. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]