Dedución

O razoamento dedutivo foi descrito por primeira vez por filósofos da Antiga Grecia, en especial Aristóteles.

Opostamente ao razoamento indutivo no cal se formulan leis a partir de feitos observados, o razoamento dedutivo infire eses mesmos feitos baseándose na lei xeral.

En lóxica, a dedución é unha modalidade de razoamento no cal a verdade das premisas non converte en verdadeira a conclusión, senón que a conclusión dun razoamento dedutivo só é probable. Así pois, nun razoamento dedutivo poden afirmarse as premisas e, asemade, negar a conclusión sen contradicirse.

Un exemplo:

Todos os homes son libres.

Aristóteles é un home.

Disto dedúcese que Aristóteles é libre. Observemos que inda que as premisas son razoamentos xerais substentables, a conclusión é doada de refugar por ter un campo de perspectiva reducido.