Siagrio: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
en secreto > en segredo |
||
| Liña 5: | Liña 5: | ||
Tras a morte de [[Paulo, Conde|Paulo]], Siagrio herdou do seu pai unha parte da Galia (entre o [[Río Somme]] e o [[Río Loira, Francia|Loira]]: o [[dominio galo-romano]]), fóra do control do [[reino visigodo]] e dos [[reinos francos]] en clara expansión sobre as súas terras. O seu título de ''Rei de romanos'' foi recoñecido polos seus iguais, os [[francos|reis dos francos]], [[burgundios|reis dos burgundios]], e [[visigodos|reis dos visigodos]]. Segundo a análise de [[Léon Fleuriot]], o seu reino existía en partenariado con [[Ambrosio Aureliano]], líder autónomo dos [[Historia da Bretaña|bretóns]] establecidos daquela un pouco por todas partes na Galia do norte. A capital do seu estado foi [[Soissons]]. |
Tras a morte de [[Paulo, Conde|Paulo]], Siagrio herdou do seu pai unha parte da Galia (entre o [[Río Somme]] e o [[Río Loira, Francia|Loira]]: o [[dominio galo-romano]]), fóra do control do [[reino visigodo]] e dos [[reinos francos]] en clara expansión sobre as súas terras. O seu título de ''Rei de romanos'' foi recoñecido polos seus iguais, os [[francos|reis dos francos]], [[burgundios|reis dos burgundios]], e [[visigodos|reis dos visigodos]]. Segundo a análise de [[Léon Fleuriot]], o seu reino existía en partenariado con [[Ambrosio Aureliano]], líder autónomo dos [[Historia da Bretaña|bretóns]] establecidos daquela un pouco por todas partes na Galia do norte. A capital do seu estado foi [[Soissons]]. |
||
A redución do territorio que controla non leva máis |
A redución do territorio que controla non leva máis que ao reducido do [[dominio real de Soissons]]. |
||
O final do seu reinado estivo marcado polo conflito cos francos. O rei franco, [[Clodoveo I]], venceu a Siagrio na [[batalla de Soissons]] en [[486]]. Buscou refuxio onda [[Alarico II]], quen o prendeu e o enviou ao rei franco o ano seguinte. Este fíxoo asasinar: segundo [[Gregorio de Tours]], Siagrio foi degolado en |
O final do seu reinado estivo marcado polo conflito cos francos. O rei franco, [[Clodoveo I]], venceu a Siagrio na [[batalla de Soissons]] en [[486]]. Buscou refuxio onda [[Alarico II]], quen o prendeu e o enviou ao rei franco o ano seguinte. Este fíxoo asasinar: segundo [[Gregorio de Tours]], Siagrio foi degolado en segredo. |
||
Siagrio é o último representante do poder [[galo-romano]] na Galia do norte, daquela asolada polos [[pobos xermánicos]] no marco das [[Grandes invasións]] despois de [[406]]. |
Siagrio é o último representante do poder [[galo-romano]] na Galia do norte, daquela asolada polos [[pobos xermánicos]] no marco das [[Grandes invasións]] despois de [[406]]. |
||
Revisión como estaba o 18 de outubro de 2018 ás 07:45
_pt.svg)
Siagrio (430-486) foi un xeneral romano que reinou na Galia do norte como Rei de romanos. Era fillo de Exidio, o magister militum da Galia, que se volvera independente do poder imperial na Galia do norte e que morreu no 464.
Tras a morte de Paulo, Siagrio herdou do seu pai unha parte da Galia (entre o Río Somme e o Loira: o dominio galo-romano), fóra do control do reino visigodo e dos reinos francos en clara expansión sobre as súas terras. O seu título de Rei de romanos foi recoñecido polos seus iguais, os reis dos francos, reis dos burgundios, e reis dos visigodos. Segundo a análise de Léon Fleuriot, o seu reino existía en partenariado con Ambrosio Aureliano, líder autónomo dos bretóns establecidos daquela un pouco por todas partes na Galia do norte. A capital do seu estado foi Soissons.
A redución do territorio que controla non leva máis que ao reducido do dominio real de Soissons.
O final do seu reinado estivo marcado polo conflito cos francos. O rei franco, Clodoveo I, venceu a Siagrio na batalla de Soissons en 486. Buscou refuxio onda Alarico II, quen o prendeu e o enviou ao rei franco o ano seguinte. Este fíxoo asasinar: segundo Gregorio de Tours, Siagrio foi degolado en segredo.
Siagrio é o último representante do poder galo-romano na Galia do norte, daquela asolada polos pobos xermánicos no marco das Grandes invasións despois de 406.
Véxase tamén
Outros artigos
Bibliografía
- Fleuriot, L. (1980): Les origines de la Bretagne. Éditions Payot, ISBN 2-228-12710-8.
- Encyclopaedia Britannica. 11ª edición. 1911. (En dominio público.)
