Anagnórise: Diferenzas entre revisións
m r2.7.1) (Bot: Engado: la:Anagnorisis |
|||
Liña 6: | Liña 6: | ||
[[Categoría:Retórica e figuras da lingua]] |
[[Categoría:Retórica e figuras da lingua]] |
||
[[ca:Anagnòrisi]] |
|||
[[de:Anagnorisis]] |
|||
[[en:Anagnorisis]] |
|||
[[es:Anagnórisis]] |
|||
[[ia:Anagnorisis]] |
|||
[[is:Kennsl]] |
|||
[[it:Agnizione]] |
|||
[[la:Anagnorisis]] |
|||
[[pt:Anagnórise]] |
|||
[[ru:Узнавание]] |
Revisión como estaba o 24 de marzo de 2013 ás 19:45
Para o artigo da novela de María Victoria Moreno, véxase Anagnórise
A anagnórise ou recoñecemento (do grego antigo ἀναγνώρισις, recoñecemento) é un topos clásico da trama narrativa e, en particular, do teatro consistente en que un personaxe, após unha cadea máis ou menos complexa de vicisitudes, é recoñecido por outros (ou se dá conta el mesmo) na súa verdadeira identidade.
A anagnórise aparece mencionada na Poética de Aristóteles e foi moi usada na comedia latina e no teatro barroco (Tirso de Molina, Calderón de la Barca, Shakespeare). Un caso sería o de dous irmáns, separados por un naufraxio, que se atopan anos máis tarde, a punto de casar con alguén do contorno do outro. Edipo é un paradigma de recoñecemento tráxico, pois mata ao seu pai e casa coa súa nai.