Dedución: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
m r2.7.3) (Bot: Engado: ky:Дедукция |
||
Liña 37: | Liña 37: | ||
[[kk:Тілдің дедуктивтік теориясы]] |
[[kk:Тілдің дедуктивтік теориясы]] |
||
[[ko:연역]] |
[[ko:연역]] |
||
[[ky:Дедукция]] |
|||
[[lv:Deduktīvs slēdziens]] |
[[lv:Deduktīvs slēdziens]] |
||
[[mk:Дедукција]] |
[[mk:Дедукција]] |
Revisión como estaba o 27 de xuño de 2012 ás 12:05
A dedución ou razoamento dedutivo foi descrito por primeira vez por filósofos da Antiga Grecia, en especial Aristóteles.
Opostamente ao razoamento indutivo no cal se formulan leis a partir de feitos observados, o razoamento dedutivo infire eses mesmos feitos baseándose na lei xeral.
En lóxica, a dedución é unha modalidade de razoamento no cal a verdade das premisas non converte en verdadeira a conclusión, senón que a conclusión dun razoamento dedutivo só é probable. Así pois, nun razoamento dedutivo poden afirmarse as premisas e, asemade, negar a conclusión sen contradicirse.
Un exemplo:
- Todos os homes son libres.
- Aristóteles é un home.
Disto dedúcese que Aristóteles é libre. Observemos que inda que as premisas son razoamentos xerais substentables, a conclusión é doada de refugar por ter un campo de perspectiva reducido.