Free jazz

O free jazz é un movemento da música jazz que foi desenvolvido nos 50 e 60 por artistas coma Ornette Coleman, Eric Dolphy, Cecil Taylor, Albert Ayler, Joe Harriott, Archie Shepp, Bill Dixon and Paul Bley. Algúns dos exemplos mellor coñecidos son os derradeiros traballos de John Coltrane. Aínda que a música producida por estes intérpretes presentaba amplas diferencias, tiñan en común unha insatisfacción coas posibilidades expresivas do bebop, do hard bop e do jazz modal. Os músicos de free jazz intentar rachar ou extender as convencións do jazz, adoito descartando o marco invariable do jazz formado polos tempos e os trocos de acordes fixos.

Historia e características

Aínda que free jazz é o termo xeralizado hoxe, empregáronse moitos outros. Nos 60, ó aínda pouco definido movemento chamábaselle ás veces energy music ou the new thing. Dos intérpretes de free jazz decíase que tocaban "fóra" (ó contrario do que os convencionalistas que o facían "dentro") e o termo converteuse no preferido por músicos e sellos de gravación: entre os álbunes deste período inclúense Outward Bound, Out There, Out to Lunch (todos de Dolphy), Out Front (Jaki Byard) e and Destination Out (Jackie McLean).

Aínda que o free jazz asóciase decotío coa era do seu nacemento, moitos músicos (entre eles Ken Vandermark, William Parker, John Zorn, Theo Jörgensmann, Paal Nilssen-Love e George Lewis) manteñen o estilo vivo hoxendía, continuando o seu desenvolvemento coma linguaxe jazz. En Europa o estilo foi levado alén por intérpretes coma Derek Bailey, Peter Brötzmann e Evan Parker a un idioma que se deu en chamar improvisación libre.