Hérulos: Diferenzas entre revisións
Sen resumo de edición |
m Ligazóns |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
Os '''hérulos''' son os membros dun antigo pobo xermánico que invadiu o [[Imperio Romano]] no [[século III]]. |
Os '''hérulos''' son os membros dun antigo [[pobo xermánico]] que invadiu o [[Imperio Romano]] no [[século III]]. |
||
O antigo pobo xermano '''hérulo''' foi case con total seguridade expulsado de [[Escandinavia]] ao longo do século III. Segundo algúns historiadores medievais, os seus integrantes aliáronse cos |
O antigo pobo xermano '''hérulo''' foi case con total seguridade expulsado de [[Escandinavia]] ao longo do século III. Segundo algúns historiadores medievais, os seus integrantes aliáronse cos [[godo]]s e participaron con eles en varias expedicións levadas a cabo ao redor das costas dos mares [[Mar negro|Negro]] e [[Mar Exeo|Exeo]] ([[260]]). A principios do [[século VI]], os [[longobardos]] venceron ao pobo hérulo e disolveron o seu reino, situado na conca do río [[Elba]]. Algúns dos seus integrantes emigraron a [[Escandinavia]] e outros enroláronse como mercenarios no exército do [[Imperio Romano de Oriente]]. Un xefe hérulo, [[Odoacro]], depuxo ao último emperador romano de Occidente, [[Rómulo Augústulo]], en [[476]] e foi nomeado rei de Italia polas súas tropas. Gobernou Italia do [[476]] ao [[493]], ata que os [[ostrogodos]] combateron e venceron o seu exército, instalándose na [[península Itálica]]. |
||
Revisión como estaba o 7 de setembro de 2006 ás 20:45
Os hérulos son os membros dun antigo pobo xermánico que invadiu o Imperio Romano no século III.
O antigo pobo xermano hérulo foi case con total seguridade expulsado de Escandinavia ao longo do século III. Segundo algúns historiadores medievais, os seus integrantes aliáronse cos godos e participaron con eles en varias expedicións levadas a cabo ao redor das costas dos mares Negro e Exeo (260). A principios do século VI, os longobardos venceron ao pobo hérulo e disolveron o seu reino, situado na conca do río Elba. Algúns dos seus integrantes emigraron a Escandinavia e outros enroláronse como mercenarios no exército do Imperio Romano de Oriente. Un xefe hérulo, Odoacro, depuxo ao último emperador romano de Occidente, Rómulo Augústulo, en 476 e foi nomeado rei de Italia polas súas tropas. Gobernou Italia do 476 ao 493, ata que os ostrogodos combateron e venceron o seu exército, instalándose na península Itálica.