Constante: Diferenzas entre revisións
m r2.7.1) (bot Engadido: el:Κώνστας |
Pirineos -> Pireneos |
||
| Liña 1: | Liña 1: | ||
[[Ficheiro:Emperor Constans Louvre Ma1021.jpg|thumb|right|250px|Busto de Constante.]] |
[[Ficheiro:Emperor Constans Louvre Ma1021.jpg|thumb|right|250px|Busto de Constante.]] |
||
'''Flavius Iulius Constante''', nado no ano [[320]] e falecido no [[350]], foi un emperador romano entre os anos [[337]] e o [[350]]. |
|||
==Traxectoria== |
|||
Foi o fillo máis pequeno do emperador [[Constantino]] o Grande e mais da súa segunda esposa [[Fausta]], sendo nomeado ''César'' por Constantino, no ano [[333]]. |
Foi o fillo máis pequeno do emperador [[Constantino]] o Grande e mais da súa segunda esposa [[Fausta]], sendo nomeado ''César'' por Constantino, no ano [[333]]. |
||
| Liña 9: | Liña 12: | ||
Os pais da Igrexa eloxiaron a figura de Constante, pero o certo é que era un emperador violento, cruel e avaricioso, libertino e dado á homosexualidade, pero revelouse coma un gran militar, xa que despois da batalla de Aquileia, fixo unha campaña contra dos sármatas, aos que derrotou, e a súa campaña nas [[Galias]] contra os francos, entre os anos [[341]] e [[343]], inclúe a pacificación das illas de [[Britannia]] |
Os pais da Igrexa eloxiaron a figura de Constante, pero o certo é que era un emperador violento, cruel e avaricioso, libertino e dado á homosexualidade, pero revelouse coma un gran militar, xa que despois da batalla de Aquileia, fixo unha campaña contra dos sármatas, aos que derrotou, e a súa campaña nas [[Galias]] contra os francos, entre os anos [[341]] e [[343]], inclúe a pacificación das illas de [[Britannia]] |
||
No [[348]] inicia co seu irmán [[Constancio II]] unha reforma monetaria, tendente a revaliar a moeda do vellón, que estaba a piques de provocar unha crise ecónomica no imperio. Pero no ano [[350]], fráguase unha conspiración no exército, e [[Magnencio]], xeneral das tropas do [[Rhin]], é nomeado ''Augustus'' polas lexións. Constante deuse conta de que perdera o favor do exército e foxe de [[Italia]] cara a [[Hispania]], pero é recoñecido en Helena, localidade na [[Galia]] preto dos [[ |
No [[348]] inicia co seu irmán [[Constancio II]] unha reforma monetaria, tendente a revaliar a moeda do vellón, que estaba a piques de provocar unha crise ecónomica no imperio. Pero no ano [[350]], fráguase unha conspiración no exército, e [[Magnencio]], xeneral das tropas do [[Rhin]], é nomeado ''Augustus'' polas lexións. Constante deuse conta de que perdera o favor do exército e foxe de [[Italia]] cara a [[Hispania]], pero é recoñecido en Helena, localidade na [[Galia]] preto dos [[Pireneos]], sendo asasinado. |
||
[[Magnencio]] fica coma único emperador de Occidente, mais o usurpador terá pronto que loitar co emperador de Oriente e irmán de Constante, [[Constancio II]]. |
[[Magnencio]] fica coma único emperador de Occidente, mais o usurpador terá pronto que loitar co emperador de Oriente e irmán de Constante, [[Constancio II]]. |
||
Revisión como estaba o 24 de abril de 2011 ás 17:20
Flavius Iulius Constante, nado no ano 320 e falecido no 350, foi un emperador romano entre os anos 337 e o 350.
Traxectoria
Foi o fillo máis pequeno do emperador Constantino o Grande e mais da súa segunda esposa Fausta, sendo nomeado César por Constantino, no ano 333.
No ano 337 morre o seu pai e, segundo estaba estipulado, o Imperio divídese entre os tres irmáns vivos e fillos de Constantino, correspondéndolle a Constante as provincias de África, Italia e tódolos Balcáns. Pero aínda era moi cativo e o seu irmán Constantino II quedou coma rexente e titor das súas provincias.
Ao acadar a maioría de idade, solicita a fin da titoría e rexencia, pero Constantino II negouse, considerando que sempre dobregara a vontade do seu irmán máis novo e desexando que a provincia de África pasase a ser gobernada por el e xunguila ás súas posesións. Pero Constante négase a isto e o enfrontamento entre os dous exércitos prodúcese en Aquileia, onde Constantino II morre, quedando polo tanto Constante coa parte Occidental do Imperio como único Emperador.
Os pais da Igrexa eloxiaron a figura de Constante, pero o certo é que era un emperador violento, cruel e avaricioso, libertino e dado á homosexualidade, pero revelouse coma un gran militar, xa que despois da batalla de Aquileia, fixo unha campaña contra dos sármatas, aos que derrotou, e a súa campaña nas Galias contra os francos, entre os anos 341 e 343, inclúe a pacificación das illas de Britannia
No 348 inicia co seu irmán Constancio II unha reforma monetaria, tendente a revaliar a moeda do vellón, que estaba a piques de provocar unha crise ecónomica no imperio. Pero no ano 350, fráguase unha conspiración no exército, e Magnencio, xeneral das tropas do Rhin, é nomeado Augustus polas lexións. Constante deuse conta de que perdera o favor do exército e foxe de Italia cara a Hispania, pero é recoñecido en Helena, localidade na Galia preto dos Pireneos, sendo asasinado.
Magnencio fica coma único emperador de Occidente, mais o usurpador terá pronto que loitar co emperador de Oriente e irmán de Constante, Constancio II.
| Imperio Romano | ||
|---|---|---|
Segue a: Constantino II |
Constante | Precede a: {{{DESPOIS}}} |
| Constantina | ||