José María Fernández Colmeiro: Diferenzas entre revisións
m Sen referencias |
Xas (conversa | contribucións) cat |
||
| Liña 10: | Liña 10: | ||
Foi tamén director do ''[[Instituto de Canceroloxía]]''. Laureado co Premio Chevillon da Academia Nacional de [[París]] e co título de Científico estranxeiro insigne. Morre en [[1959]] cando dirixía o Servizo de Roetxeoterapia da [[Fundación Curie]]. |
Foi tamén director do ''[[Instituto de Canceroloxía]]''. Laureado co Premio Chevillon da Academia Nacional de [[París]] e co título de Científico estranxeiro insigne. Morre en [[1959]] cando dirixía o Servizo de Roetxeoterapia da [[Fundación Curie]]. |
||
{{DEFAULTSORT:Fernandez Colmeiro, Jose Maria}} |
|||
[[Categoría: |
[[Categoría:Personalidades da medicina]] |
||
[[Categoría: |
[[Categoría:Científicos galegos]] |
||
[[Categoría:Exilio galego]] |
|||
[[Categoría:Nados en Silleda]] |
|||
Revisión como estaba o 4 de setembro de 2010 ás 23:39
 | Este artigo precisa de máis fontes ou referencias que aparezan nunha publicación acreditada que poidan verificar o seu contido, como libros ou outras publicacións especializadas no tema. Por favor, axude mellorando este artigo. |
José María Fernández Colmeiro, nado en Silleda en 1894 e finado en París en 1959, foi un médico galego.
Traxectoria
Nace en Silleda o 21 de setembro de 1894. Aos 18 anos emigra a Uruguai, onde desempeña diversos traballos, rematando de farmacéutico. En 1928 gradúase en Medicina na Universidade de Montevideo. Nos anos 30 é representante da Liga contra o Fascismo, o Nacionalsocialismo e as persecucións raciais.
En 1935 noméano agregado cultural da embaixada do Uruguai en Madrid. Traballa co xinecólogo Manuel Varela Radío. En xullo de 1936 enrólase como médico no exercito da República. Pasa a Xibraltar. Colabora na fuxida de republicanos desde Marrocos. Envía unha serie de artigos para o xornal El País de Montevideo baixo o título xeral de “Guerra pola independencia de España” que serán moi difundidos en toda Latinoamérica. Desde 1938 traballa na Fundación Curie de París, que chegaría a dirixir.
Foi tamén director do Instituto de Canceroloxía. Laureado co Premio Chevillon da Academia Nacional de París e co título de Científico estranxeiro insigne. Morre en 1959 cando dirixía o Servizo de Roetxeoterapia da Fundación Curie.