Símaco, papa: Diferenzas entre revisións
m bot Engadido: yo:Pope Symmachus |
mSen resumo de edición |
||
| Liña 7: | Liña 7: | ||
O mesmo día da súa elección, o 22 de novembro de 498, unha facción disidente do clero romano apoiada polo emperador bizantino [[Anastasio I, Emperador|Anastasio I]], encabezada polo senador Festo, procedeu á elección do arcipreste de [[Basílica de Santa Práxedes|Santa Práxedes]], [[Lourenzo, antipapa|Lourenzo]], como [[antipapa]]. |
O mesmo día da súa elección, o 22 de novembro de 498, unha facción disidente do clero romano apoiada polo emperador bizantino [[Anastasio I, Emperador|Anastasio I]], encabezada polo senador Festo, procedeu á elección do arcipreste de [[Basílica de Santa Práxedes|Santa Práxedes]], [[Lourenzo, antipapa|Lourenzo]], como [[antipapa]]. |
||
Ante a existencia de dous pontífices, o rei [[ostrogodo]] [[Teodorico o Grande]], intentou acabar co nacente cisma apoiando a Símaco. Finalmente, este convocou un concilio o [[1 de marzo]] de [[499]], no que Lourenzo, tras aceptar a lexitimidade do seu rival como pontífice, foi nomeado bispo de [[Nocera]]. Neste sínodo decretouse que todo clérigo que, durante o pontificado dun papa, intrigase para elixir |
Ante a existencia de dous pontífices, o rei [[ostrogodo]] [[Teodorico o Grande]], intentou acabar co nacente cisma apoiando a Símaco. Finalmente, este convocou un concilio o [[1 de marzo]] de [[499]], no que Lourenzo, tras aceptar a lexitimidade do seu rival como pontífice, foi nomeado bispo de [[Nocera]]. Neste sínodo decretouse que todo clérigo que, durante o pontificado dun papa, intrigase para elixir o seu futuro sucesor, sería excomungado. |
||
Porén, o cisma reiniciouse en [[501]], cando o senador Festo acusou a Símaco de diversos crimes e convenceu a Lourenzo para que regresase a Roma. O Papa negouse a comparecer |
Porén, o cisma reiniciouse en [[501]], cando o senador Festo acusou a Símaco de diversos crimes e convenceu a Lourenzo para que regresase a Roma. O Papa negouse a comparecer perante o rei para responder as acusacións alegando que ningún poder temporal tiña xurisdición sobre el. |
||
O [[23 de outubro]] de [[502]] convocouse un novo [[sínodo]], coñecido como ''[[Synodus Palmaris]]'', que decretou que ningunha corte humana podía axuizar a un papa xa que este só podía ser xulgado por Deus. |
O [[23 de outubro]] de [[502]] convocouse un novo [[sínodo]], coñecido como ''[[Synodus Palmaris]]'', que decretou que ningunha corte humana podía axuizar a un papa xa que este só podía ser xulgado por Deus. |
||
| Liña 15: | Liña 15: | ||
Ante isto, Teodorico instalou a Lourenzo no [[San Xoán de Letrán|Palacio de Letrán]] como papa, co que o cisma se mantivo aberto durante catro anos ata que, en [[506]], o rei retirou o seu apoio a Lourenzo pola súa excesiva conivencia coa corte bizantina e, tras expulsar a todos os probizantinos, apoiou definitivamente a Símaco. |
Ante isto, Teodorico instalou a Lourenzo no [[San Xoán de Letrán|Palacio de Letrán]] como papa, co que o cisma se mantivo aberto durante catro anos ata que, en [[506]], o rei retirou o seu apoio a Lourenzo pola súa excesiva conivencia coa corte bizantina e, tras expulsar a todos os probizantinos, apoiou definitivamente a Símaco. |
||
Durante o seu pontificado, Símaco apoiou economicamente |
Durante o seu pontificado, Símaco apoiou economicamente os bispos de [[África]] que se encontraban desterrados en Sardeña tralas persecucións ás que os [[vándalo]]s, de doutrina [[arianismo|ariana]], someteran á Igrexa do norte de África. Tamén concedeu a liberdade aos escravos que mantiña a Igrexa, e atribúeselle a construción inicial do Palacio Vaticano. |
||
== Ligazóns externas == |
== Ligazóns externas == |
||
Revisión como estaba o 26 de maio de 2010 ás 23:49
Símaco, nado en Sardeña cara ó ano 450 e falecido en Roma o 19 de xullo de 514, foi o 51º papa da igrexa católica entre 498 e 514.
Fillo dun tal Fortunato, foi arquidiácono durante o pontificado de Anastasio II, ao que sucedeu no pontificado ao ser elixido por unha parte do clero romano.
O mesmo día da súa elección, o 22 de novembro de 498, unha facción disidente do clero romano apoiada polo emperador bizantino Anastasio I, encabezada polo senador Festo, procedeu á elección do arcipreste de Santa Práxedes, Lourenzo, como antipapa.
Ante a existencia de dous pontífices, o rei ostrogodo Teodorico o Grande, intentou acabar co nacente cisma apoiando a Símaco. Finalmente, este convocou un concilio o 1 de marzo de 499, no que Lourenzo, tras aceptar a lexitimidade do seu rival como pontífice, foi nomeado bispo de Nocera. Neste sínodo decretouse que todo clérigo que, durante o pontificado dun papa, intrigase para elixir o seu futuro sucesor, sería excomungado.
Porén, o cisma reiniciouse en 501, cando o senador Festo acusou a Símaco de diversos crimes e convenceu a Lourenzo para que regresase a Roma. O Papa negouse a comparecer perante o rei para responder as acusacións alegando que ningún poder temporal tiña xurisdición sobre el.
O 23 de outubro de 502 convocouse un novo sínodo, coñecido como Synodus Palmaris, que decretou que ningunha corte humana podía axuizar a un papa xa que este só podía ser xulgado por Deus.
Ante isto, Teodorico instalou a Lourenzo no Palacio de Letrán como papa, co que o cisma se mantivo aberto durante catro anos ata que, en 506, o rei retirou o seu apoio a Lourenzo pola súa excesiva conivencia coa corte bizantina e, tras expulsar a todos os probizantinos, apoiou definitivamente a Símaco.
Durante o seu pontificado, Símaco apoiou economicamente os bispos de África que se encontraban desterrados en Sardeña tralas persecucións ás que os vándalos, de doutrina ariana, someteran á Igrexa do norte de África. Tamén concedeu a liberdade aos escravos que mantiña a Igrexa, e atribúeselle a construción inicial do Palacio Vaticano.
Ligazóns externas
| Predecesor: Anastasio II |
 498-514 |
Sucesor: Hormisdas |