Dedución: Diferenzas entre revisións

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Contido eliminado Contido engadido
JAnDbot (conversa | contribucións)
m bot Engadido: id:Deduksi
JAnDbot (conversa | contribucións)
Liña 16: Liña 16:
[[bg:Дедукция]]
[[bg:Дедукция]]
[[bs:Dedukcija]]
[[bs:Dedukcija]]
[[ca:Raonament deductiu]]
[[cs:Dedukce]]
[[cs:Dedukce]]
[[da:Deduktion]]
[[da:Deduktion]]
Liña 22: Liña 23:
[[es:Razonamiento deductivo]]
[[es:Razonamiento deductivo]]
[[et:Deduktsioon]]
[[et:Deduktsioon]]
[[fa:استدلال استنتاجی]]
[[fi:Deduktiivinen päättely]]
[[fi:Deduktiivinen päättely]]
[[fr:Déduction logique]]
[[fr:Déduction logique]]
Liña 31: Liña 33:
[[it:Deduzione]]
[[it:Deduzione]]
[[ja:演繹]]
[[ja:演繹]]
[[ko:연역법]]
[[ko:연역]]
[[lv:Deduktīvs slēdziens]]
[[lv:Deduktīvs slēdziens]]
[[mk:Дедукција]]
[[mk:Дедукција]]

Revisión como estaba o 30 de setembro de 2009 ás 14:31

O razoamento dedutivo foi descrito por primeira vez por filósofos da Antiga Grecia, en especial Aristóteles.

Opostamente ao razoamento indutivo no cal se formulan leis a partir de feitos observados, o razoamento dedutivo infire eses mesmos feitos baseándose na lei xeral.

En lóxica, a dedución é unha modalidade de razoamento no cal a verdade das premisas non converte en verdadeira a conclusión, senón que a conclusión dun razoamento dedutivo só é probable. Así pois, nun razoamento dedutivo poden afirmarse as premisas e, asemade, negar a conclusión sen contradicirse.

Un exemplo:

Todos os homes son libres.
Aristóteles é un home.

Disto dedúcese que Aristóteles é libre. Observemos que inda que as premisas son razoamentos xerais substentables, a conclusión é doada de refugar por ter un campo de perspectiva reducido.