Sebastián de Aparicio

Sebastián de Aparicio
	; escultura de Sebastián de Aparicio na Gudiña
Biografía
Nacemento	20 de xaneiro de 1502 ; A Gudiña
Morte	25 de febreiro de 1600 (98 anos); Puebla de Zaragoza
Lugar de sepultura	Estado de Puebla
Datos persoais
País de nacionalidade	Coroa de Castela
Relixión	Igrexa católica latina
Actividade
Ocupación	misioneiro , relixioso cristián , arriero (en)
Lingua	Lingua castelá
Orde relixiosa	Orde dos Freires Menores
Enaltecemento
	beato ;
Día de festividade relixiosa	25 de febreiro

Sebastián de Aparicio Prado, nado na Gudiña o 20 de xaneiro de 1502 e finado en Puebla (México) o 25 de febreiro de 1600, foi un relixioso franciscano galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

A lenda conta que un lobo o curou da peste bubónica cando rapaz^[1]. De mozo foi á seitura a Castela, e posteriormente traballou como xornaleiro en Zafra e como criado en Sanlúcar de Barrameda. En 1533 emigrou a México, onde se estableceu na cidade de Puebla como agricultor e gandeiro, e posteriormente entrou no mercado do transporte por estrada, onde avogou pola construción da Ruta da Prata mexicana e mais polo emprego de animais no transporte de mercadorías, en substitución de humanos indíxenas. Logo mercou propiedades na Cidade de México e trasladouse a vivir nelas (en Chapultepec e Atzcapotzalco). Casou por dúas veces, en 1562 e 1564, con dúas rapazas novas, mais as dúas faleceron de forma rápida.

En 1573 doou todas as súas propiedades a un convento de clarisas e ingresou nel como traballador. Ao ano seguinte fíxose frade franciscano en Cidade de México e en 1575 entrou nun convento en Tecali de Herrera, preto de Puebla. En 1576 marchou ao convento de Puebla, onde permaneceu ata a súa morte, traballando como esmolante. Alcumárono "o frade das carretas".

Foi beatificado o 17 de maio de 1789 polo seu labor misioneiro en México. Os seus restos están expostos na igrexa de San Francisco, en Puebla.