Enrique Santamarina Valcárcel
  | |
| Nome orixinal | (es) Enrique Santamarina |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 8 de febreiro de 1870 Tandil, Arxentina |
| Morte | 18 de abril de 1937 (67 anos) Buenos Aires, Arxentina |
| Lugar de sepultura | Cemitério da Recoleta (pt)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Arxentina |
| Actividade | |
| Ocupación | político |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Pai | Ramón Santamarina |
| Irmáns | Ramón Santamarina Valcárcel, Antonio Santamarina Valcárcel e Jorge Alejandro Santamarina Valcárcel |
Enrique Santamarina Valcárcel, nado en Tandil (Arxentina) o 8 de febreiro de 1870 e finado en Buenos Aires o 18 de abril de 1937, foi un banqueiro e político arxentino de orixes galegas.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Foi director do Banco Nación e vicepresidente da República Arxentina no goberno do Xeneral Uriburu, tras a revolución do 6 de setembro de 1930, pero renunciou o 20 de outubro dese mesmo ano por enfermidade. Foi un gran propulsor de Monte Grande, onde foi o primeiro comisionado municipal e unha figura moi importante na creación do partido de Esteban Echeverría en 1913, cando cedeu os terreos onde se situou o Club Social. Actualmente recórdano nesta vila unha praza, unha avenida e un monumento, que contou coa colaboración de Santamarina e Fillos, xa que a empresa formou unha comisión para recadar os fondos necesarios para a construción deste.[1][2].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Ramón Santamarina Valcárcel (o esforzado civilizador de Tandil)" (en español). Arquivado dende o orixinal o 07 de maio de 2009. Consultado o 10 de novembro de 2008.
- ↑ Juan Cruz Jaime. "SANTAMARINA E HIJOS, 118 años en la consignación" (PDF) (en español). p. 1. Arquivado dende o orixinal (PDF) o 30 de setembro de 2013. Consultado o 14 de marzo de 2009.
