Eduardo Pérez Hervada
 (1935)  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1902 A Coruña, España |
| Morte | 8 de xullo de 1996 (93/94 anos) A Coruña, España |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Actividade | |
| Ocupación | médico , escritor |
| Lingua | Lingua castelá |
Eduardo Pérez Hervada, nado na Coruña en 1902 e finado na mesma cidade o 8 de xullo de 1996[1], foi un médico, xornalista e escritor galego.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
Licenciado en Medicina pola Universidade de Santiago de Compostela. Gañou unha praza na Beneficencia da Coruña, onde foi visitador a domicilio, xefe do servizo hospitalario de infecciosos e enfermos mentais no Hospital Labaca e decano da Beneficencia. Dirixiu a revista Medicina Galaica e Medicina Galaica Astur e colaborou na prensa coruñesa, especialmente en El Orzán e La Voz de Galicia. Ingresou na Real Academia de Medicina de Galicia en 1949, da que foi presidente durante máis de 25 anos, ata 1991.
Obras[editar | editar a fonte]
- Los males del alma y eugenesia, 1934.
- Hombres y pueblos, 1937.
- Deshumanización de la medicina.
- La vocación.
- Cerebro senil.
- Psicología de un suicida.
- Memorias íntimas de un suicida.
- Los nerviosos.
- Meningitis tuberculosa (diagnóstico, pronóstico y tratamiento), 1955.
- Atalaya médica, 1959.
- Habla el médico Eduardo Pérez Hervada, 1960.
- Sanos y enfermos, 1962.
- Curanderismo y superstición, 1972.
- El hombre-lobo, 1973.
- El diario afán, 1974.
- Ramón Otero Acuña. Un gaditano en Fonseca, 1980.
- Curanderismo en Galicia, 1984.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Necrolóxica en La Voz de Galicia, 11-7-1996, p. 81
