Dolmen de Menga

Dolmen de Menga

(es) Dolmen de Menga
Tipo	dolmen monumento dolmen
Parte de	Sitio dos dolmens de Antequera
Localización
División administrativa	Antequera, España
37°01′26″N 4°32′54″O
Características
Parte dun sitio do Patrimonio da Humanidade
Data	2016 (40ª Sesión)
Ben de interese cultural
Data	18 de febreiro de 2009
Identificador	RI-51-0000253
Ben de interese cultural
Data	6 de abril de 1931
Identificador	RI-51-0000253
Ben de interese cultural
Data	26 de xullo de 1923
Identificador	RI-51-0000253
Ben de interese cultural
Data	12 de xullo de 1923
Identificador	RI-51-0000253
Historia
Período de tempo	Idade do Cobre

O dolmen de Menga é unha construción megalítica situada no concello de Antequera, (Málaga). Construído no 2500 a. C. aínda que as datacións máis recentes son do 3790 ao 3730 a. C.

Descrición

Vista interior do dolmen.

O dolmen de Menga aparece citado por primeira vez nun manuscrito de Agustín de Tejada y Páez, de 1587, co título de Discursos históricos de Antequera no que se fala da existencia de “…una cueva que se dice de Menga y otra que junto a ella, poco ha, se ha descubierto…”. En 1847 Rafael Mitjana, arquitecto de Málaga, na súa obra titulada: Memoria sobre el templo druida hallado en las cercanías de la ciudad de Antequera fai un estudo monográfico sobre Menga. En 1886 foi declarado Monumento Nacional.

Está situado a uns 3 km nas aforas da cidade de Antequera, Málaga xunto co dolmen de Viera e Tholos del Romeral os tres forman o maior conxunto megalítico de España e un dos maiores de Europa.

Na primeira lousa de entrada á esquerda hai unhas inscricións de figuras antropomórficas.

A planta do monumento megalítico é rectangular de 27,50 metros de longo e un máximo de 4 m de altura. A entrada é de 2,70 m e amplíase a 3,50 m e xa dentro da cámara chega a ter un máximo de 6 m no terzo final.

En 2004 co inicio de novas investigacións e escavacións ao fondo da cámara redescubriuse un pozo de 1,50 m de diámetro e unha profundidade de 19,50 m construído polos mesmos construtores do megálito xa que se teñen atopado as pedras empregadas na súa construción como ferramentas. O nivel da auga no pozo varía coa seca.

As paredes do dolmen son grandes pedras ortostáticas. En cada banda ten 12 destas grandes pedras e no fondo hai unha soa. A cuberta do dolmen son 5 lousas faltando a primeira que estaría na entrada. A máis grande das lousas, a do fondo, calcúlase que pesa unhas 180 toneladas. Nas unións destas grandes lousas do teito hai tres piares en liña, só un deles soporta o peso da lousa.

Todo o dolmen esta baixo un túmulo de entre 50 e 120 m de diámetro coa entrada orientada ao nordeste (acimut de 45 graos), ao norte do solsticio de verán. O monumento mira cara á Peña de los Enamorados.

O dolmen ten iluminación artificial interior e está aberto a visitas. Preto del hai un centro de interpretación. A Xunta de Andalucía está a traballar para que a UNESCO lle dea ao conxunto megalítico (Menga, Viera e El Romeral) o recoñecemento como Patrimonio da Humanidade.

Galería de imaxes

• 
  Entrada ao dolmen en 1887.
• 
  Interior do dolmen en 1887.
• 
  Sección e planta do dolmen.
• 
  Vista do túmulo.
• 
  Vista dende o fondo da cámara co pozo en primeiro termo.
• 
  Vista do túmulo, centro de interpretación e Peña de los Enamorados.
• 
  Vista do interior do pozo.
• 
  Gravados.

Véxase tamén

• Megálito
• Dolmen de Viera
• Tholos del Romeral

Bibliografía

• Juan Fernández Ruiz e José Enrique Márquez Romero. Dólmenes de Antequera guía oficial del conjunto arqueológico. Xunta de Andalucía. ISBN 978-84-8266-865-9, 220 páxinas.

Ligazóns externas

• Dolmenes de Antequera: Dolmen de Menga, Antequera, Málaga
• Historia de la arquitectura en España: Dolmen de Menga, Antequera, Málaga Arquivado 04 de abril de 2013 en Wayback Machine.
• Vídeo do interior do dolmen