Crithidia fasciculata

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Crithidia fasciculata é unha especie de protista parasito. C. fasciculata, igual que outras especies de Crithidia ten un ciclo de vida cun só hóspede (un insecto), que neste caso é o mosquito. Por tanto, non afecta aos humanos, a diferenza doutros tripanosomátidos. C. fasciculata ten unha baixa especificidade de hóspede polo que pode infectar a moitas especies de mosquitos.

Ciclo de vida[editar | editar a fonte]

C. fasciculata pode encontrarse en dous estadios morfolóxicos no seu ciclo vital; o primeiro é a forma nadadora coanomastigote, que ten un longo flaxelo externo, que usa para moverse, e a segunda forma é o amastigote inmóbil adherido, que vive no aparato dixestivo do mosquito. Os amastigotes son excretados nas feces do mosquito e contaminan o hábitat dos mosquitos.

A transmisión de C fasciculata ocorre principalmente cando os amastigotes, arrastrados ata auga estancada, son inxeridos polas larvas de mosquito. Os amastigotes encóntranse tipicamente no recto da larva. Cada muda da larva dá lugar a que se perda a infección, pero esta é xeralmente readquirida rapidamente no ambiente onde vive ao inxerir máis amastigotes. Cando o cuarto ínstar da larva fai a pupa, a infección do amastigote mantense no intestino durante toda a metamorfose do animal, dando lugar a un mosquito adulto infectado.

Uso en investigación[editar | editar a fonte]

C. fasciculata é un exemplo de tripanosomátido infeccioso non humano e está relacionado con varios parasitos, entre eles Trypanosoma brucei (causante da tripanosomíase africana) e Leishmania (causante da leishmaníase).[1] C. fasciculata parasita varias especies de insectos e foi amplamente usado para probar novas estratexias terapéuticas contra infecciós parasíticas e como organismo modelo na investigación sobre a bioloxía dos tripanosomátidos que infectan ao ser humano.

Como é típico nos tripanosomátidos, pero raro noutros protistas, C. fasciculata posúe unha soa mitocondria. O ADN mitocondrial encóntrase formando unha soa estrutura, chamada cinetoplasto, na base do seu único flaxelo. Como é común entre as especies parasitas, C. fasciculata necesita un caldo con alto contido de nutrientes (que inclúa grupos hemo e ácido fólico) para poder ser cultivado en condicións de laboratorio.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Rojas, Robert; Segovia, Christopher; Santander, Javier; Manque, Patricio (4 de xuño de 2014). "The Effect of Tunicamycin on the Glucose Uptake, Growth, and Cellular Adhesion in the Protozoan Parasite Crithidia fasciculata". CURRENT MICROBIOLOGY 69 (4): 541. PMID 24894907. doi:10.1007/s00284-014-0620-x. 

Oliver Wilford Olsen (1986). Animal parasites: their life cycles and ecology. Mineola, N.Y: Dover. ISBN 0-486-65126-6. 

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Bibliografía[editar | editar a fonte]

  • Awadelkariem, FM; Hunter, KJ; Kirby, GC; Warhurst, DC (febreiro 1995). "Crithidia fasciculata as Feeder Cells for Malaria Parasites". Experimental Parasitology 80 (1): 98-106. doi:10.1006/expr.1995.1011. 
  • Rojas, Robert (June 4, 2014). "The Effect of Tunicamycin on the Glucose Uptake, Growth, and Cellular Adhesion in the Protozoan Parasite Crithidia fasciculata". CURRENT MICROBIOLOGY 69 (4): 541–548. PMID 24894907. doi:10.1007/s00284-014-0620-x. 
  • Alcolea, Peter J.; Alonso, Ana; Garcia-Tabares, Francisco; Toraño, Alfredo; Larraga, Vicente (decembro de 2014). "An Insight into the Proteome of Crithidia fasciculata Choanomastigotes as a Comparative Approach to Axenic Growth, Peanut Lectin Agglutination and Differentiation of Leishmania spp. Promastigotes". PLoS one 9 (12): 26. doi:10.1371/journal.pone.0113837.