Amento

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
(Redirección desde «Candea (botánica)»)
Candeas do castiñeiro.
Un amento macho nun salgueiro (Salix).
Os amentos son típicos de carballos, carballo das Canarias (Quercus canariensis).

En botánica, amento, chamado popularmente candea[1], é unha inflorescencia tipo acio, xeralmente pénsil, característica de certas árbores, especialmente na subclase Hamamelidae, as familias Salicaceae e Fagaceae. Tamén recibe os nomes comúns de gatiño e flor da trama.

O amento consiste nunha espiga articulada polo seu baseamento e composta de flores dun mesmo sexo, pois hai amentos masculinos, máis alongados, e amentos femininos. As flores son simples, sen pétalos nin sépalos, as masculinas fican reducidas aos estames e as femininas ao estigma.

As candeas aparecen na primavera, xeralmente antes que as follas agroman.

Nesta clase de plantas, a polinización é anemófila, isto quere dicir que o transporte do pole, moi abundante, é realizado polo vento.

O pole dalgunhas árbores pode ser, para a especie humana, unha fonte de alerxias.

En Galiza algunhas árbores con candeas son:

Etnoloxía[editar | editar a fonte]

  • Cando n'o castiñeiro vires candèa, lèva ò carneiro a ovella.
  • Candea aberta, seitura certa (Cando o amento do castiñeiro xa está desenvolvido, a sega vén axiña).

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Especialmente recibe este nome a flor do castiñeiro, porén designaría por extensión calquera inflorescencia tipo amento. O nome candea viría da semellanza coas candeas da luz. http://sli.uvigo.es/ddd/ddd_pescuda.php?pescuda=candea&tipo_busca=lema