Boeing B-52 Stratofortress

Boeing B-52 Stratofortress
Instancia de	familia de aeronaves
Subclase de	land-based strategic jet bomber (en) e aircraft with 8 jet engines (en)
Uso	bombardeo estratéxico
Composto por  Boeing XB-52 Stratofortress (en)  Boeing B-52D Stratofortress (en)  Boeing B-52E Stratofortress (en)  Boeing B-52F Stratofortress (en)  Boeing B-52G Stratofortress (en)  Boeing B-52C Stratofortress (en)  Boeing B-52A Stratofortress  Boeing B-52B Stratofortress (en)  Boeing YB-52 Stratofortress (en)  Boeing B-52H Stratofortress (en)
Produción
País de orixe	Estados Unidos de América
Fabricante	Boeing
Total producido	744
Características
Impulsado por	Pratt & Whitney JT3D
Configuración da á	high wing (en)
Identificador militar	B-52 e 464-67
Armamento Bomba não guiada (pt) AGM-69 SRAM (en) AGM-86 ALCM (pt) AGM-129 ACM (pt) AGM-28 Hound Dog (pt) Boeing AGM-84 Harpoon (pt)
Datas e localizacións
Entrada en servizo	1955
Primeiro voo	15 de abril de 1952
Dimensións
Altura	12,4 m
Lonxitude	48,03 m
Envergadura	56,42 m
Altitude operacional	15.000 m
Persoas e organizacións
Desenvolvedor	Boeing
Operador/a Forza Aérea dos Estados Unidos de América NASA
Fontes e ligazóns
Descrito pola fonte The International Directory of Military Aircraft 1996/97 (en) Jane's American Fighting Aircraft of the 20th Century (en) US Air Force Air Power Directory (en) Jane's World Aircraft Recognition Handbook, Fourth Edition (en)
[ Wikidata ] [ G:Commons ] [ C:Commons ]

O Boeing B-52 Stratofortress é un bombardeiro estratéxico subsónico que voa co exército dos Estados Unidos dende 1955, e é o sucesor do Convair B-36 Peacemaker. Aínda que construído para o rol nuclear da guerra fría, as súas capacidades de bombardeo convencional son máis importantes hoxe en día para os obxectivos da USAF, onde o seu gran radio de acción, de ata 14 080 km sen repostaxe aérea, e a súa gran capacidade, de ata 32 toneladas, de carga probaron a súa valía.

A partir da obtención do contrato o 5 de xuño de 1946, o B-52 pasou por varias etapas de deseño; dende o primeiro prototipo de á recta propulsado por seis motores turbohélice ata o prototipo final YB-52, de á en frecha e propulsado por oito turborreactores. O avión realizou o seu primeiro voo o 15 de abril de 1952. Construído para levar armas nucleares en misións de disuasión durante a guerra fría, o B-52 Stratofortress substituíu o Convair B-36. A pesar de ser veterano nun feixe de guerras, o Stratofortress só utilizou munición convencional en combate. O seu nome de Stratofortress rara vez se utiliza fóra dos contextos oficiais; adoita a ser coñecido polo persoal da USAF como BUFF (Big Ugly Fat/Flying Fucker/Fellow).

O B-52 leva en servizo coa USAF dende 1955. En xuño de 2019 aínda había 76 unidades no seu inventorio; 58 operados por forzas activas (2nd Bomb Wing e 5th Bomb Wing), 18 por forzas de reserva (307th Bomb Wing), e uns 12 en almacenamento de longo prazo na base de Davis-Monthan. Os bombardeiros voaron baixo o Mando Aéreo Estratéxico (SAC) ata que se disolveu en 1992 e os avións pasaron ao Mando Aéreo de Combate (ACC). En 2010 todos os B-52 Stratofortresses foron transferidos do ACC ao novo Mando de Ataque Global da Fuerza Aérea (AFGSC). O rendemento superior a altas velocidades subsónicas e os custos operativos relativamente baixos mantíñanos en servizo a pesar da chegada de bombardeiros estratéxicos máis avanzados e posteriores, como o B-58 Hustler, o cancelado B-70 Valkyrie, o B-1 Lancer de xeometría variable, e o furtivo B-2 Spirit. O B-52 completou 60 anos de servizo continuo co seu operador orixinal en 2015. Tras ser actualizados entre 2013 e 2015, agárdase que as derradeira unidades operen ata a década de 2050.