Bernard Martin (ambientalista)
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 1954  (69/70 anos)Petty Harbour, Canadá (en)  |
| Actividade | |
| Ocupación | ecoloxista |
| Premios | |
Bernard Martin, nado en 1954, é un pescador canadense e ecoloxista. Gañou o Premio Goldman en 1999.[1]
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Martin naceu e criouse nunha familia de pescadores en Petty Harbor, Terra Nova e Labrador. Continúa coas prácticas tradicionais de pesca de bacallau da súa familia como pescador de cuarta xeración.[1][2]
Moratoria de pesca do bacallau
[editar | editar a fonte]
A pesca do bacallau foi unha forma de vida en Terra Nova durante séculos, pero despois da Segunda guerra mundial, a sobrepesca comercial e os factores ambientais comezaron a cobrar un gran prezo, con poboacións en forte declive.[3] Martin e outros pescadores costeiros notaron a diminución das súas capturas e alertaron aos funcionarios do goberno sobre a situación. Esperaban que a redución preventiva das cotas de bacallau puidese frear a diminución.[4] Foron tan lonxe como para crear unha zona de pesca protexida ao redor de Petty Harbour/Maddox Cove e formaron unha cooperativa de pescadores en 1983 para tomar o control da industria local.[1] Con todo, as pesqueiras de alta mar a grande escala, tardaron moito máis en recoñecer a desaceleración e continuaron pescando, o que finalmente conduciu ao colapso da industria. Os equipos de pesca modernos, como as redes de enmalle de fondo de monofilamento, son particularmente duros para os ecosistemas mariños. Martin e outros continuaron advertindo aos funcionarios do goberno que isto non era sustentable.
En 1992, o goberno canadense prohibiu a pesca comercial de bacallau coa esperanza de que aumentasen as poboacións de peixes.[3] Despois da moratoria sobre a pesca comercial, Martin comentou que moitos aínda complementaban as súas dietas a través da pesca recreativa, pero isto tamén foi prohibido en 1994. Entre a perda de ingresos e a necesidade de substituír o valor nutricional do bacallau con artigos comestibles adicionais, moitos en Terra Nova tiveron dificultades financeiras. Martin, aínda que consciente da importancia ambiental da prohibición, sentiuse decepcionado pola prohibición da pesca recreativa, xa que obrigou ás familias e comunidades a abandonar hábitos que abarcan xeracións por un novo estilo de vida.[5]
Traballo ambiental e premio
[editar | editar a fonte]Antes e despois da moratoria, Martin propúxose dar a coñecer a súa experiencia e a mala xestión da industria do bacallau coa esperanza de que outros ecosistemas mariños puidesen conservarse mellor. Compartiu as leccións aprendidas en Alasca, Nicaragua, Nova Zelandia e Eritrea. Tamén estableceu analoxías entre a sobrepesca de bacallau e a talla de bosques primarios da costa oeste. Foi detido preto de Clayoquot Sound por participar nun bloqueo contra as tallas en 1993.[4]
Axudou a fundar Fishers Organized for the Revitalization of Communities and Ecosystems (FORCE), que contou co apoio das Nacións Unidas. Tamén traballou na Enquisa Sentinel para estudar as poboacións de bacallau e se a devastación podería terse evitado. Actuou como coordinador do Caucus Oceans de Terra Nova e Labrador durante un ano.[1] Criticou abertamente o uso de redes de arrastre.[6]
Martin recibiu o premio Goldman Environmental Prize en 1999 despois de ser nomeado polo Sierra Club do Canadá en recoñecemento á súa defensa para salvar á industria do bacallau da sobrepesca e as prácticas comerciais nocivas como a pesca de arrastre. Tiña a intención de usar o diñeiro do premio para pagar as débedas contraídas pola prohibición, manter aos seus catro fillos e contribuír á caridade.[4] Alegrouse de que a causa puidese gañar credibilidade a través do seu premio.[2]
A partir de 2012, o bacallau seguía sendo escaso e os ambientalistas recomendaron que se tomasen medidas similares tamén na costa leste dos Estados Unidos a pesar das posibles repercusións económicas. Aínda que os mariscos substituíron o bacallau como mercado principal, os pescadores canadenses teñen máis coidado de manterse dentro dos límites de captura recomendados para preservar poboacións saudables e sustentables.[3] O propio Martin pasou a pescar cangrexos. É optimista de que as poboacións de bacallau estean a recuperarse lentamente.[4]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 "Bernard Martin" (en inglés). Consultado o 2021-04-19.
- ↑ 2,0 2,1 Hill, Bert (1999-04-19). "Fisheries activist wins prestigious award". Consultado o 2021-04-19.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Abel, David (2012-03-04). "In Canada, cod remain scarce despite ban - The Boston Globe" (en inglés). Consultado o 2021-04-19.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 Duffy, Andrew (1999-04-20). "Newfoundlands Bernard Martin, who won the $125,000" (en inglés). Consultado o 2021-04-19.
- ↑ Welbourn, Kathryn (1994-04-19). "For Newfoundland inshore fishermen like Bernard Martin,..." (en inglés). Consultado o 2021-04-19.
- ↑ Pitt, David E. (1993-07-25). "U.N. SEEKS A CURE FOR FISH DEPLETION" (en inglés). ISSN 0362-4331. Consultado o 2021-04-20.