Batalla de Cynwit
| Batalla de Cynwit | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 A fortaleza de Cannington, posíbel localización da batalla. | |||||||||
| |||||||||
| Líderes | |||||||||
| Odda de Devon | Ubbe Ragnarsson † | ||||||||
| Forzas en combate | |||||||||
| ¿? | 1.200 | ||||||||
A batalla de Cynwit ou batalla de Cynuit, foi un conflito bélico que tivo lugar no ano 878 na fortaleza que o cronista Asser chamou Cynwit, que hoxe posibelmente corresponde a Cannington Hill, preto de Cannington, Bridgwater en Somerset, Inglaterra, pero non se descarta que fose noutra localización[1].
Unha partida de viquingos comandados por Ubbe Ragnarsson, e os seus irmáns Ivar o Desosado e Halfdan, desembarcaron na costa de Combwich cunha frota de 23 naves e 1200 homes. Un grupo de thanes e os seus soldados descubríronos, nun primeiro e cruento encontro caeu Halfdan e un continxente de viquingos:
E no inverno deste mesmo ano Ivar e Halfdan desembarcaron en Wessex, en Devonshire, con 23 barcos, e alí foi morto, e 840 homes do seu exército con el.Crónica anglosaxoa[2]
Tras a refrega, os anglosaxóns refuxiáronse nunha fortaleza, chamada «Cynwit», que era bastante segura a excepción do flanco este que carecía dunha adecuada defensa. Ubbe e os seus viquingos cercaron a fortaleza esperando unha rápida rendición dos saxóns a falta de auga potábel, pero inesperadamente, en lugar de esperar a morte sedentos nun outeiro, atacaron á noitiña tomando aos daneses por sorpresa e logrando unha gran vitoria.
Consecuencias[editar | editar a fonte]
Mentres que a Crónica anglosaxoa trata superficialmente o seu desenvolvemento, a batalla de Cynwit foi importante por dúas razóns.
A primeira, porque foi unha vitoria importante para os saxóns, xa que o triunfo veu da man de alguén máis que o irredutíbel Alfredo o Grande, rei de Wessex, que practicamente encabezaba a resistencia en solitario fronte ás hordas invasoras. A crónica, na súa entrada do ano 878, afirma que «todos a excepción do rei Alfredo» foran subxugados polos viquingos[3]. A batalla incita a pensar que pese ao liderado de Alfredo e o seu esforzo por unir aos pobos ingleses contra os viquingos, algúns nobres aínda dominaban sectores de Wessex pola súa conta.
A segunda, na batalla, Odda e as forzas inglesas non só lograron matar a Ubbe, senón que tamén capturaron o estandarte do corvo que os viquingos chamaban Hrefn ('Cuervo'):
Tamén se tomou a bandeira de guerra (guðfani), que eles chamaban «Corvo».Crónica anglosaxoa[4]
De novo, mentres a crónica só trata a batalla superficialmente, é digna de atención a captura do estandarte, que non se menciona en ningunha outra batalla onde os saxóns vencesen. É destacábel que o estandarte tiña un significado especial, xa que dos tres irmáns Halfdan, Ivar e Ubbe, o último era bastante supersticioso e adoitaba consultar a feiticeiros pagáns para dilucidar o resultado dos seus actos no campo de batalla. Por tanto, sendo o estandarte de Ubbe, tiña un valor ritual moi específico entre os daneses, tan importante como o «anel sacro» que usaron para pactar a paz con Alfredo tras a batalla de Edington uns meses máis tarde.
Cultura popular[editar | editar a fonte]
A batalla aparece na novela The Marsh King, unha novela histórica de aventuras de Cyril Walter Hodges, onde a batalla se desenvolve en «Kynwit». A novela céntrase na figura do rei Alfredo, pero dá crédito ao conde Odda e a súa vitoria a pesar de que o desenvolvemento da contenda se afasta das crónicas, desembarcando os viquingos pola noite e sendo vencidos inmediatamente nada máis pisar terra.
A batalla tamén aparece na novela The last kingdom de Bernard Cornwell. Cornwell corrobora a vitoria, así como a morte de Ubbe, pero en mans do heroe de ficción Uhtred[5].
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Siraut, Baggs (1992) A History of the County of Somerset, Vol. 6: Andersfield, Cannington, and North Petherton Hundreds (Bridgwater and neighbouring parishes), pp. 73-76
- ↑ Anónimo. trad. James Ingram (1996), ed. "Crónica Anglosaxoa". Arquivado dende o orixinal o 30 de setembro de 2007. Consultado o 08 de xaneiro de 2018.
- ↑ "Ingram, James (1823) ed. 1912 Crónica Anglosaxoa Anos 871-78, London, Everyman Press.". Arquivado dende o orixinal o 04 de xaneiro de 2018. Consultado o 08 de xaneiro de 2018.
- ↑ Anónimo. trad. James Ingram (1996), ed. "Crónica anglosaxoa". Arquivado dende o orixinal o 30 de setembro de 2007. Consultado o 08 de xaneiro de 2018.
- ↑ Cornwell, Bernard (2005) The Last Kingdom, London, Harper Collins
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Baggs, A P; Siraut, M C. (1992). "Cannington". En Dunning, R W; Elrington, C R. A History of the County of Somerset: Volume 6: Andersfield, Cannington, and North Petherton Hundreds (Bridgwater and neighbouring parishes). pp. 73–76.
- Ingram, James, ed. (1912) [1823]. "Years 871-78". The Anglo-Saxon Chronicle. London: Everyman Press. Arquivado dende o orixinal o 04 de xaneiro de 2018. Consultado o 08 de xaneiro de 2018.
- Cornwell, Bernard (2005). The Last Kingdom. London: Harper Collins.
- James, Jeffrey (2013). An Onslaught of Spears: The Danish Conquest of England. The History Press. ISBN 9780750951982.
- Kendrick, T.D. (2004). A History of the Vikings. Courier Corporation. ISBN 9780486433967.