Saltar ao contido

Barthélemy d'Eyck

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaBarthélemy d'Eyck
Biografía
Nacemento1420 Editar o valor en Wikidata
Bispado de Liège (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Morte1472 ↔ 1475 Editar o valor en Wikidata (49/59 anos)
Pintor de cámara Renato I de Nápoles (pt) Traducir
1447 – 1470 Editar o valor en Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeBispado de Liège (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Actividade
Ocupaciónpintor , iluminador Editar o valor en Wikidata
Período de actividade1444 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata - 1472 (Gregoriano) Editar o valor en Wikidata
MovementoPintura flamenga primitiva Editar o valor en Wikidata
Influencias
MecenasRenato I de Nápoles (pt) Traducir Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables

Barthélemy d'Eyck ou van Eyck[1] (ca. 1420 – 1470)[2] foi un pintor da escola dos primitivos flamengos que traballou en Francia e probablemente no ducado de Borgoña como pintor e iluminador de manuscritos. Estivo activo aproximadamente entre 1440 e 1469.[3]

Miniatura do Le livre du coeur d’amour épris.

Malia que non hai ningún traballo documentado como seu que sobrevivise, foi eloxiado polos contemporáneos como o principal artista da súa época, e polo xeral acéptanse como súas algunhas obras importantes. En particular, Barthélemy foi aceptado por moitos expertos como a identidade dos artistas anteriomente coñecidos como o mestre da Anunciación de Ais polas pinturas, e o mestre de René de Anjou polos manuscrits iluminados.[4] Crese que podería ser o "mestre das Sombras", responsable dalgunhas partes do calendario de Les Très Riches Heures du Duc de Berry.

  1. Tamén chamado en documentos contemporáneos como Barthélemy de Cler, der Clers, Deick d'Ecle, d'Eilz.Harthan, 1977, páx. 93
  2. Unterkircher, Franz (1980). King René's Book of Love (Le Cueur d'Amours Espris) (en inglés). Nova York: G. Braziller. ISBN 0-8076-0989-7. 
  3. Tolley
  4. Biblioteca Britànica Arquivado 23 de setembro de 2015 en Wayback Machine. tamén o mestre del Coeur d'Amours Espris. A identificación de Ais fíxose por vez primeira en 1953 (por IP May, La Revue des Arts, 3) en parte sobre a base dunha sinatura bastante cuestionable nun libro do plafón de Bruxelas.

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]