Aterraxe

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Boeing 737 de Ryanair aterrando no aeroporto de Santiago de Compostela.
Boeing 757 de American Airlines en aproximación final ao Aeroporto Internacional Princesa Juliana, sobre Praia Maho.

A aterraxe[1] é a fase final dun voo, que se define como o proceso que realiza unha aeronave que culmina co contacto do aparello coa terra; contacto que se perdeu no momento da engalaxe para efectuar o voo. É considerada unha fase crítica no conxunto deste.

Pódense distinguir 3 tipos de aterraxes:

  • As planeadas: Son aquelas que se efectúan con todas as condicións de seguridade e que se cumpren despois de alcanzar o destino definido.
  • As non planeados: Son aquelas que se efectúan porque se detectou unha condición atmosférica, mecánica, política, etc, que fan perigar o avión e os seus tripulantes, pasaxeiros, carga e encomenda; e
  • As de emerxencia: -tamén chamadas aterraxes forzosas- son aquelas que se efectúan en condicións críticas de seguridade nunha superficie apta ou non apta, tras terse danado algunha parte importante do avión, perder o control do mesmo, atoparse algo perigoso a bordo, ter algunha anomalía en calquera dos sistemas de control e de voo, presentarse un fenómeno inesperado que induza a xulgar que non é seguro continuar en voo.

Unha aterraxe lógrase tras efectuar un descenso na altitude do voo, reducir a velocidade deste, ter abaixo os trens de aterraxe, seguir un patrón de aproximación, de inclinación, de planeo e identificar o lugar exacto onde se terá que exercer a aterraxe, xa sexa na pista de aterraxe/engalaxe dun aeroporto, ou nunha superficie extensa de auga. Para efectuar unha aterraxe, existen do mesmo xeito que unha engalaxe, 3 factores: o factor terra, o factor aparello e o factor aire.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. Definicións no Dicionario da Real Academia Galega e no Portal das Palabras para aterraxe.