Antonio Riestra del Moral

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Infotaula de personaAntonio Riestra del Moral
Biografía
Nacemento26 de outubro de 1909 Editar o valor em Wikidata
Pontevedra, España Editar o valor em Wikidata
Morte29 de outubro de 1984 Editar o valor em Wikidata (75 anos)
Madrid, España Editar o valor em Wikidata
Procurador en Cortes
6 de novembro de 1967 – 12 de novembro de 1971
Procurador en Cortes
3 de xullo de 1964 – 15 de novembro de 1967
Procurador en Cortes
31 de maio de 1961 – 6 de xuño de 1964
Procurador en Cortes
16 de maio de 1958 – 18 de abril de 1961
Procurador en Cortes
14 de maio de 1955 – 14 de abril de 1958
Procurador en Cortes
14 de maio de 1952 – 13 de abril de 1955
Procurador en Cortes
13 de maio de 1949 – 5 de abril de 1952
Procurador en Cortes
12 de maio de 1946 – 6 de abril de 1949
Procurador en Cortes
16 de marzo de 1943 – 24 de abril de 1946
Editar o valor em Wikidata
Datos persoais
País de nacionalidadeEspaña Editar o valor em Wikidata
Actividade
Lugar de traballo Madrid Editar o valor em Wikidata
Ocupaciónpolítico , avogado Editar o valor em Wikidata
Partido políticoFalange Española Tradicionalista y de las JONS Editar o valor em Wikidata
LinguaLingua castelá Editar o valor em Wikidata
Familia
PaiRaimundo Riestra Calderón Editar o valor em Wikidata
Premios

Antonio Riestra del Moral, nado en Pontevedra o 26 de outubro de 1909 e finado en Madrid o 29 de outubro de 1984[1], foi un avogado, militar e político galego.

Traxectoria[editar | editar a fonte]

Foi Alférez Provisional na Guerra civil. Sucedeu ao seu pai Raimundo Riestra Calderón, que fora deputado por Redondela, no marquesado de Riestra. Procurador en Cortes por ser Consejero Nacional nato como Delegado Nacional do Servizo Exterior, durante a I Lexislatura (1943-1946). Repite cargo como Consejero Nacional designado polo Xefe do Estado, o ditador Francisco Franco, durante a II Lexislatura (1943-1946).

Secretario en funcións do Instituto de Estudios Políticos e Delegado Nacional do Servizo Exterior de Falange Española. Durante a segunda guerra mundial como Delegado Nacional do Servizo Exterior fixo chegar ao reitorado da Universidade de Santo Tomás en Manila un texto do SEU felicitándoo pola entrada de tropas americanas "liberando a ese pueblo del dominio de una potencia asiática".[2]

A súa tarefa á fronte do Instituto de Estudios Políticos supuxo o abandono de posicións fascistas totalitarias, defendidas por Pedro Laín Entralgo para avanzar hacia posiciones nacionalistas españolas en las que sólo hay cabida para los pensadores hispanos antimaquiavélicos del Siglo de Oro, y de la tradición nacional corporativa, comezando a dar relevancia a autores máis próximos ao monarquismo autoritario na liña de Eugenio Vegas Latapié.[3]

Membro do V Consello Nacional de Falange Española Tradicionalista y de las JONS, creado por Decreto de 9 de maio de 1952.[4]

En xuño de 1964 forma parte do X Consello Nacional de Falange Española Tradicionalista y de las JONS, como conselleiro de libre designación polo Xefe do Estado, o ditador Francisco Franco.[5]

Recompensas[editar | editar a fonte]

  • Gran Cruz de la Orden Imperial del Yugo y las Flechas.[6]

Notas[editar | editar a fonte]

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas[editar | editar a fonte]