Antonio Iturmendi

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Antonio Iturmendi
Nacemento15 de decembro de 1903 e 14 de decembro de 1903
Lugar de nacementoBarakaldo
Falecemento4 de marzo de 1976
Lugar de falecementoMadrid
NacionalidadeEspaña
Relixióncatolicismo
Alma máterUniversidade de Deusto
Ocupaciónpolítico
PremiosGran Cruz da Orde de Isabel a Católica, Gran Cruz da Orde Civil do Mérito Agrícola, Gran Cruz da Orden de Carlos lll e Gran Cruz da Orde de San Raimundo de Peñafort
editar datos en Wikidata ]

Antonio Iturmerdi Bañales, nado en Barakaldo o 15 de decembro de 1903, e finado en Madrid4 de marzo de 1976, foi un político vasco de ideoloxía carlista que desempeñou cargos no réxime franquista.[1]

Comezou a súa carreira política como subsecretario de gobernación; o 18 de xullo de 1951 foi nomeado ministro de Xustiza, cargo que desempeñou até o 7 de xullo de 1965, ano no que pasou a presidir as Cortes Españolas e o Consello do Reino.[2]

En xullo de 1969 tomou xuramento ao príncipe Xoán Carlos como sucesor do Xefe do Estado.[3][4]

En 1977, un ano despois do seu falecemento, o rei Xoán Carlos I, creou o título nobiliario de conde de Iturmendi, para honrar a súa memoria, e concedeullo á súa esposa.[5]

Obras[editar | editar a fonte]

  • Balmes sacerdote: Su magisterio político visto por un seglar
  • En torno a la doctrina de la soberanía social en Vázquez de Mella
  • De la justicia y de los jueces
  • Las compilaciones forales en el proceso de la codificación española, amb Raimundo Fernández Cuesta
  • El régimen municipal en los pueblos adoptados
  • Perfeccionamiento de la organización y procedimiento de la justicia.

Notas[editar | editar a fonte]

  1. "«Arquivo»". Arquivado dende o orixinal o 10 de agosto de 2016. Consultado o 26 de agosto de 2021. 
  2. 2008
  3. [1]
  4. Vídeo
  5. Publicado no B.Ou.E., o 6 de xaneiro de 1977.

Véxase tamén[editar | editar a fonte]

Biografía[editar | editar a fonte]

  • Eduardo J. Alonso Olea, El crédito de la Unión Minera: 1901-2002, [in:] Historia Contemporánea 24, 2002, 323-353
  • Álvaro de Diego González, Algunas de las claves de la transición en el punto de inflexión del franquismo la etapa constituyente de Arrese (1956-1957), [in:] La transición a la democracia en España: actas de las VI Jornadas de Castilla-La Mancha sobre Investigación en Archivos, Guadalajara 2004, Vol. 2, ISBN 8493165891
  • Francisco Javier Caspistegui Garasurreta, El naufragio de las ortodoxias. El carlismo, 1962-1977, Pamplona 1997; ISBN 9788431315641, 9788431315641
  • Martí Marín i Corbera, El personal polític de l'ajuntament de Vic durant el franquisme: algunes consideracions (1939-1975), [in:] AUSA XIX 146 (2001)
  • Stanley G. Payne, The Franco Regime, Londres 1987, ISBN 0299110702, 9780299110741
  • Manuel Martorell Pérez, La continuidad ideológica del carlismo tras la Guerra Civil, [tese de doutoramento], Valencia 2009
  • Hilari Raguer, Gunpowder and Incense: The Catholic Church and the Spanish Civil War, Routledge 2007, ISBN 1134365934, 9781134365937
  • Mercedes Vázquez de Prada, El nuevo rumbo político del carlismo hacia la colaboración con el régimen (1955–56) [in:] Hispania, Vol 69, No 231 (2009), ISSN 0018-2141
  • Mercedes Vázquez de Prada, El papel del carlismo navarro en el inicio de la fragmentación definitiva de la comunión tradicionalista (1957-1960) [in:] Príncipe de Viana (PV), 254 (2011), ISSN 0032-8472
  • Aurora Villanueva Martínez, Organización, actividad y bases del carlismo navarro durante el primer franquismo, [in:] Gerónimo de Uztariz 19 (2003), ISSN 1133-651X