Altair 3
| País de orixe | Estados Unidos[1] |
|---|---|
| Fabricante | Thiokol[1] |
| Aplicación | Etapa final[1] |
| Estado | Fóra de produción[1] |
| Motor de propelente sólido | |
| Carcasa | Fibra de vidro[1] |
| Tobeira | Grafito, plástico e aceiro[1] |
| Rendemento | |
| Pulo | 27,14 kN[1] |
| Impulso específico | 287 s[1] |
| Tempo de acendido | 28 segundos[1] |
| Dimensións | |
| Diámetro | 0,50 m[1] |
| Peso seco | 28 kg[1] |
| Usado en | |
| Thor Burner 1, Scout B, Scout B1, Scout D1, Scout E1, Scout F1, Atlas F/MSD, Scout G1, Atlas E/MSD | |
O motor foguete Altair 3, tamén coñecido como Star 20 e TE-M-640-1, foi un motor de propelente sólido desenvolvido por Thiokol. Tiña un impulso específico de 287 segundos, cun pulo de 27,14 KN e unha masa de 28 kg baleiro. Medía 0,50 m de diámetro, funcionando durante 28 segundos. O propelente consistía en CTPB contido nunha carcasa de fibra de vidro e epoxi. A tobeira estaba construída en grafito, plástico e aceiro. Foi usado como última etapa dos foguetes Thor Burner 1, Scout B, Scout B1, Scout D1, Scout E1, Scout F1, Atlas F/MSD, Scout G1 e Atlas E/MSD.[1]