Alfredo Calderón
  | |
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | (es) Alfredo Calderón y Arana 5 de febreiro de 1850 Madrid, España |
| Morte | 19 de decembro de 1907 (57 anos) Valencia, España |
| Lugar de sepultura | Cementeri General de València (en)  |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | España |
| Educación | Universidade Central |
| Actividade | |
| Ocupación | xornalista , xornalista de opinión , escritor |
| Lingua | Lingua castelá |
| Familia | |
| Irmáns | Antonio Tomás Laureano Calderón y Arana e Salvador Calderón y Arana (pt) |
Alfredo Calderón Arana, nado en Madrid o 5 de febreiro de 1850 e finado en Valencia o 19 de decembro de 1907, foi un escritor, xornalista e publicista español, de ideoloxía republicana.
Traxectoria[editar | editar a fonte]
.jpg)
Nado en Madrid o 5 de febreiro[1] de 1850,[2] era irmán de Laureano Calderón e Salvador Calderón.[1] Tivo como mestres a Julián Sanz do Río e Fernando de Castro.[2] Fixo o doutoramento na Facultade de Dereito da Universidade Central e figurou como catedrático da Institución Libre de Enseñanza, aínda que remataría por se converter en xornalista[3] e publicista.[2]
Como xornalista colaborou na prensa republicana, sendo redactor dos xornais La Propaganda (1870);[3] así como director de La Justicia[3] até 1880 e redactor até 1892.[3] Tamén participou en El País de Madrid, La República de Bilbao, El Mercantil Valenciano de Valencia e El Diluvio de Barcelona[4] e El Combate, de A Coruña.
De pensamento krausista,[5] foi membro da Asociación da Prensa e colaborador de numerosas publicacións de provincias.[3] Eduardo Gómez de Baquero considerábao, cara a 1896, un dos principais xornalistas republicanos de España.[6]
Foi autor de obras como La punta de pluma, De mis campañas[2] ou Nonadas, unha recompilación de artigos.[2][7]
Faleceu o 19 de decembro de 1907 en Valencia.[1][2]
Recoñecementos[editar | editar a fonte]
Dedicóuselle unha rúa en centro de Valencia.[8] Aquela rúa é agora a Rúa de Correos, mentres que o nome de Alfredo Calderón trasladouse ao barrio de Campanar.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Jiménez-Landi (1996), pp. 395-397.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 "D. Alfredo Calderón Arana.". El Pueblo (en castelán) (5933): 1. 20 de decembro de 1907. ISSN 2341-4707. Consultado o 1 de abril de 2024.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Ossorio y Bernard (1903), p. 62.
- ↑ Castrovido (1904), pp. 4-5.
- ↑ Simó Ruescas (2005), p. 9.
- ↑ Gómez de Baquero (1896), p. 166.
- ↑ Gómez de Baquero (1896), pp. 166-168.
- ↑ Claramunt Palamós, Vicente (28 de xaneiro de 2022). "CALLE CORREOS". callesyplazasdevalencia.blogspot.com. Consultado o 2024-04-01.
Véxase tamén[editar | editar a fonte]
 |
Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Alfredo Calderón  |
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Castrovido, Roberto (17 de xaneiro de 1904). "Don Alfredo Calderón". Alma Española (en castelán) (Madrid). año II (11): 4–5. ISSN 1885-4702.
- Gómez de Baquero, Eduardo (decembro de 1896). "Crónica literaria". La España Moderna (en castelán) 8º (96): 166. ISSN 1697-4514.
- Jiménez-Landi, Antonio (1996). La Institución Libre de Enseñanza y su ambiente: Los orígenes de la Institución (en castelán). Barcelona. Edicions Universitat Barcelona. ISBN 84-89365-96-2.
- Ossorio y Bernard, Manuel (1903). "Calderón y Arana (Alfredo)". Ensayo de un catálogo de periodistas españoles del siglo XIX (en castelán). Madrid: Imprenta y litografía de J. Palacios.
- Simó Ruescas, Julio (2005). "Laicismo y crítica de la Iglesia en un pensador krausista: Alfredo Calderón y Arana (1850-1907)". V Congreso de Historia Social: Las figuras del desorden: heterodoxos, proscritos y marginados (en castelán). p. 9. ISBN 8460969967.
