Uladzimir Karatkievič
  | |
| Nome orixinal | (be) Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч |
|---|---|
| Biografía | |
| Nacemento | 26 de novembro de 1930 Orsha (pt)  |
| Morte | 25 de xullo de 1984 (53 anos) Minsk |
| Causa da morte | doenza |
| Lugar de sepultura | Eastern Cemetery (en) |
| Datos persoais | |
| País de nacionalidade | Unión Soviética |
| Educación | Faculty of Philology of the State University of Kyiv (en) |
| Actividade | |
| Ocupación | dramaturgo , escritor , guionista , mestre , tradutor , poeta , prosista |
| Período de actividade | 1951 - 1984 |
| Membro de | |
| Xénero artístico | Novela, novela curta e novela histórica |
| Movemento | Ficción histórica |
| Lingua | Lingua belarusa e lingua rusa |
| Obra | |
Obras destacables
| |
| Familia | |
| Cónxuxe | Valyantsina Karatkyevich |
Premios | |
  | |
Uladzimir Karatkievič (en belaruso: Уладзімір Сямёнавіч Караткевіч), nado en Orsha o 26 de novembro de 1930 e finado o 25 de xullo de 1984, foi un escritor belaruso, unha das figuras máis destacables da literatura belarusa da segunda metade do século XX [1].
Traxectoria[editar | editar a fonte]
En 1954 graduouse en filoloxía pola Universidade de Kíiv. Primeiro estivo destinado como profesor de lingua rusa nunha escola nunha aldea da rexión de Kíiv (1954-56) e logo na súa cidade natal (1956-58). Máis tarde, completou cursos de literatura avanzada (1960), e despois de cinematografía (1962), ambos os dous en Moscova e despois converteuse nun escritor profesional. Comezou a escribir moi novo, os seus primeiros poemas, contos e artigos publicounos nunha revista escolar de Orsha durante a posguerra[2]. Mentres estudaba en Kíiv compuxo poemas en belaruso e ruso e escribiu no verán de 1950 primeira versión da que sería a súa grande obra,Дзікае паляванне караля Стаха[3]. En 1951 apareceron na revista do distrito de Orsha Ленінскі прызыў os dous primeiros poemas publicados, «Тут будет канал» (en ruso) e «Якубу Коласу» (en belaruso) aos que lle seguiron tres coleccións de versos. Así e todo foi sobre todo coñecido como narrador, publicou varias coleccións de relatos e catro novelas, a máis coñecida foi Dzikaje paliavannie karalia Stacha (Дзікае паляванне караля Стаха) en 1964. As súas novelas tratan do pasado histórico de Belarús, incluíndo a insurección de xaneiro de 1863 – 1865 sobre a que escribiu Kalasy pad siarpom tvaim (Каласы пад сярпом тваім) que se publicou en 1965. Karatkievič tamén escribiu varias pezas teatrais, ensaios, artigos, guións cinematográficos, e algunhas historias de detectives e de aventuras.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Верабей А. Л. Уладзімір Караткевіч. Жыццё і творчасць / Пад рэд. Гарбачэўскай Т. А. — 2-е. — Мн.: Беларуская навука, 2005. — páx. 3 — ISBN 985-08-0666-4.
- ↑ Макарэвіч А. М., Яфімава М. Б., і інш. Уладзімір Караткевіч // Беларуская дзіцячая літаратура / Пад рэд. А. М. Макарэвіча, М. Б. Яфімавай. — Мн.: Вышэйшая школа, 2008. — páx. 460 ISBN 978-985-06-1440-7
- ↑ Верабей А. Л. Уладзімір Караткевіч. Жыццё і творчасць / Пад рэд. Гарбачэўскай Т. А. — 2-е. — Мн.: Беларуская навука, 2005. — páx. 7 — ISBN 985-08-0666-4.
