Efecto Joule

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.

Lei de Joule (tamén coñecida como efecto Joule) é unha lei física que expresa a relación entre a calor xerada e a corrente eléctrica que percorre un condutor en determinado tempo. O nome é debido a James Prescott Joule (1818-1889) que estudou o fenómeno en 1840.

Definición[editar | editar a fonte]

Ela pode ser expresa por:

onde:

Se a corrente non for constante:

Termodinámica[editar | editar a fonte]

Cando unha corrente eléctrica atravesa un material condutor, hai produción de calor. Esa produción de calor é debida aos choques e rozamentos dos electróns (as cargas) a través do material.

Potencia disipada[editar | editar a fonte]

Nos resistores eléctricos pódese calcular a potencia disipada utilizando a lei de Joule:

Aplicacións[editar | editar a fonte]

  • Diferentes tensións no transporte da enerxía eléctrica

É, principalmente, por causa do efecto Joule que a enerxía eléctrica é transportada en longas distancias en tensións máis altas. A maior tensión permite que a corrente sexa menor (para unha mesma potencia , P = V.i) e así menos enerxía desperdizada no efecto Joule (o outro motivo é o uso de cables de menor sección coa economía do material condutor e estrutura de sustentación).