Saltar ao contido

Óculo

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Óculo no centro da cúpula do palacio de Hasht Bihisht, Isfahán, Irán.
Cunca da Era do Bronce con dous óculos en Los Millares en Almería.

Óculo é unha palabra que provén do latín oculus[1] (plural oculi), que significa "ollo" e designa en arquitectura unha abertura ou xanela de forma circular ou oval. A súa función é a de proporcionar iluminación. Tamén pode usarse de xeito exclusivamente decorativo.

  • Vénse utilizando para definir a abertura circular central existente na cúpula do Panteón de Roma. Neste caso a súa función era alixeirar o peso da cúpula ao mesmo tempo que deixaba entrar o aire e a luz.
  • As fiestras circulares tamén se atopan nos tímpanos das basílicas e igrexas cristiás ou, nos rosetóns góticos.[1]
  • Ás típicas circulares ou ovaladas da arquitectura do século XVI adóitaselles chamar ollos de boi.[1]
  • As fiestras circulares nos faiados foron unha característica da arquitectura clásica francesa do século XVII.
  • Tamén se atopan óculos ou ollos de boi, por razóns estruturais, nas fiestras dos barcos ou avións.
  • En arqueoloxía, óculo é o nome que se dá a determinados motivos xeométricos atopados na arte prehistórica de Europa occidental. Normalmente refírese a un par de marcas circulares ou espirais que se adoitan interpretar como ollos. Aparecen en cerámicas, estatuas e megálitos. Poden representar a mirada dun deus ou deusa e foron especialmente comúns durante o período Neolítico.
  1. 1,0 1,1 1,2 Lajo Pérez, Rosina (1990). Léxico de arte. Madrid - España: Akal. p. 148. ISBN 978-84-460-0924-5. 

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Outros artigos

[editar | editar a fonte]