Vickers Valiant
| Vickers Valiant | |
|---|---|
.1_1962.png) | |
| Tipo | bmbardeiro estratéxico e repostaxe en voo |
| Fabricante | Vickers-Armstrongs |
| Deseñado por | George Edwards |
| Primeiro voo | 18 de maio de 1951 |
| Introducido | 1955 |
| Retirado | xaneiro de 1965 |
| Principais usuarios | Royal Air Force |
| Produción | 1951 - 1957 |
| Unidades construídas | 107 |
O Vickers Valiant foi un bombardeiro a reacción de grande altitude británico deseñado para levar armas nucleares, e nos anos 50 e 60 foi parte da forza de disuasión estratéxica de bombardeiros V da Royal Air Force. Foi desenvolvido por Vickers-Armstrongs en resposta á Especificacción B.35/46 publicada polo Ministerio do Aire para un bombardeiro a reacción con armas atómicas. O Valiant foi o primeiro dos bombardeiros V en estar operativo, e foi seguido polo Handley Page Victor e o Avro Vulcan. O Valiant foi o únco bombardeiro V en lanzar armas nucleares (en probas).[1]
En 1956 Valiants operando dende Malta realizaron misións de bombardeo convencionais sobre Exipto na Operación Musketeer durante a guerra de Suez. Dende 1956 ata principios de 1966 a principal forza de Valiant usouse no rol de disuasión nuclear na confrontación entre as potencias da OTAN e do Pacto de Varsovia. Outros escuadróns realizaron tarefas de repostaxe en voo e guerra electrónica.
En 1962, en resposta aos avances na tecnoloxía soviética de mísiles terra-aire (SAM), a frota da forza V cambiou de voos a grande altitude a voos a baixa cota para evitar ataques de SAM que poderían recibir se voaban a moita altura. En 1964 descubríuse que os Valiants amosaban fatiga e corrosión cristalina nas pezas forxadas de fixación do longueiro traseiro da á. A finais de 1964 estaba un marcha un programa de reparación, pero un cambio no goberno levou a que o novo ministro de defensa Denis Healey decidise que o Valiant debería retirarse do servizo, feito que ocorreu a principios de 1965. Os bombardeiros V Victor e Vulcan permaneceron en servizo ata os anos 80.
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ Blackman e Wright 2015, p. 33
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Blackman, Tony e Anthony Wright. Valiant Boys: True Stories from the Operators of the UK's First Four-Jet Bomber. Grub Street Publishing, 2015. ISBN 1-9106-9087-2.