Tupolev Tu-126
| Tupolev Tu-126 | |
|---|---|
 | |
| Tipo | sistema aéreo de alerta e control |
| Fabricante | Tupolev |
| Primeiro voo | 23 de xaneiro de 1962 |
| Introducido | 1965 |
| Principais usuarios | Forza Aérea Soviética |
| Unidades construídas | uns 12 |
O Tupolev Tu-126 (designación OTAN: Moss) foi un sistema aerotransportado de alerta e control desenvolvido a partir do avión de pasaxeiros Tupolev Tu-114 pola oficina de deseño Tupolev. Estivo en servizo coas forzas armadas da Unión Soviética de 1965 a 1984.
Deseño e desenvolvemento[editar | editar a fonte]
En 1958 a crecente preocupación pola ameaza dun ataque nuclear estadounidense contra a URSS dende o norte provocou un novo requisito dun sistema de radar aerotransportado, o que evitaría os problemas e o gasto de intentar crear un sistema de radar terrestre para cubrir toda a enorme costa norte soviética. A oficina de deseño Tupolev recibiu a orde de deseñar un avión AEW&C. Despois de tentar encaixar a instrumentación de radar proxectada nun Tu-95 e nun Tu-116, tomouse a decisión de utilizar no seu lugar o Tupolev Tu-114 que tiña unha fuselaxe máis ampla. Isto resolveu os problemas de refrixeración e espazo do operador que existían cos deseños máis estreitos do Tu-95 e Tu-116. Para cumprir cos requisitos de alcance de voo, o avión foi equipado cunha sonda de reabastecemento aire-aire. O Tu-126 tiña unha tripulación de 12 e levaba o radar Liana nun rotodomo montado enriba da fuselaxe. Non tiña capacidade de mirar para abaixo, polo que o cambio da OTAN á penetracións a baixo nivel facíao bastante irrelevante.[1]
O primeiro prototipo do Tu-126 voou o 23 de xaneiro de 1962.[2] As probas, que continuaron ata o outono de 1964, mostraron que, aínda que o radar era efectivo sobre a auga, o rendemento era peor en terra.[2] Tamén se comprobou que as grandes hélices contra-rotativas dos catro motores comprometían seriamente o rendemento do radar. Este problema só foi compensado de xeito marxinal coa instalación dun novo radar chamado Shmel.[3]
Notas[editar | editar a fonte]
- ↑ "Overscan's guide to Russian Military Avionics". Arquivado dende o orixinal o 29 de outubro de 2016. Consultado o 18 de maio de 2024.
- ↑ 2,0 2,1 Duffy e Kandalov 1996, p. 136
- ↑ "Beriev A-50 Mainstay". spyflight.co.uk. Consultado o 2024-05-18.
Bibliografía[editar | editar a fonte]
- Duffy, Paul e Kandalov, Andrei. Tupolev: The Man and His Aircraft. Shrewsbury, UK: Airlife, 1996. ISBN 1-85310-728-X.